نقش مولفه های برنامه درسی پنهان در افت تحصیلی فراگیران متوسطه شهر شیراز

هدف از پژوهش حاضر برسی نقش مولفه های برنامه درسی پنهان در افت تحصیلی فراگیران متوسطه شهر شیراز بود. پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دختر متوسطه شهر شیراز بود. برای تعیین حجم نمونه ابتدا با استفاده از روش نمونه گی ری تصادفی خوشه چند مرحله ای استفاده شد که در گام بعدی با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند بدین صورت که دانش آموزانی که معلشان کمتر از 14 می باشد که تعداد آنها بالغ بر 140 نفر بود به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند و با پرسشنامه برنامه درسی پنهان تقی پور و غفاری مورد سنجش قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. در تحلیل توصیفی با استفاده از مشخصه آماری نظیر فراوانی، درصد فراوانی و میاگین به تجزیه و تحلیل داده ها پرداخته شد و در تحلیل استنباطی متناسب با سنجش داده ها و فرضیه ها برای تجزیه وتحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون ساده استفاده گردید . نتایج گویای آن است که بین برنامه درسی پنهان با افت تحصیلی رابطه ای معکوس وجود دارد؛ به بیانی دیگ، هرچه فرد در متغیر برنامه ی درسی پنهان نمره بیشتری بگیرد، افت تحصیلی کمتری دارد و از وضعیت تحصیلی بهتری برخوردار است. همچنین بین مولفه های برنامه درسی پنهان (ساختار فیزیکی مدرسه، جو اجتماعی، روابط موجود در مدرسه، فناوری اطلاعات و ارتباطات) با افت تحصیلی رابطه وجود دارد اما بین مولفه ی مکانیسم تشویق و تنبیه با افت تحصیلی رابطه ای معنادار یافت نشد.

Keywords:

افت تحصیلی , برنامه درسی پنهان , دانش آموزان.