مدل جاذبه در رابطه ی سرمایه گذاری خارجی و تجارت بین ایران و شرکای اصلی خارجی

هدف از این تحقیق مدل جاذبه در رابطه ی سرمایه گذاری خارجی و تجارت بین ایران و شرکای اصلی خارجی می باشد. روش این تحقیق توصیفی و از نوع کاربردی می باشد. مدل مورد استفاده در این مطالعه در چارچوب ادبیات موضوعی متعارف و مبتنی بر مطالعه انور و نگویان (2011) می باشد. اطلاعات متغیرهای مورد استفاده نیز از طریق سایت بانک مرکزی و گمرک ایران به دست آمد و محدوده آماری این مطالعه بین سال های 2016-2000 می باشد. نتایج آزمون حاکی از این است که افزایش حجم تولید ناخالص داخلی شرکای اصلی تجاری ایران اثر مثبتی بر تجارت متقابل دارد. آزمون فرضیه دوم نشان داد که افزایش حجم تولید ناخالص داخلی ایران اثر مثبتی بر تجارت متقابل دارد. آزمون فرضیه سوم حاکی از آن است که افزایش حجم سرمایه گذاری مستقیم خارجی اثری مثبت بر تجارت متقابل ایران با شرکای اصلی تجاری دارد در نهایت آزمون فرضیه چهارم نتایج آزمون حاکی از این است که فاصله بین ایران با شرکای اصلی تجاری اثری منفی بر تجارت متقابل دارد.

Keywords:

سرمایه گذاری خارجی , شرکای تجاری ایران , مدل جاذبه