بررسی آزمایشگاهی مقاومت فشاری بتن های ساخته شده با آب دریا و متاکائولن

با روند افزایش ساختوسازها، نیاز ما به آب سالم بیشتر و بیشتر میشود. در صنعت بتن، سالانه چندین میلیارد تن آب سالم در سراسر زمین برای ساخت بتن مورداستفاده قرار میگیرد که در اندکی از موارد، آب دریا بکار برده میشود. با نگاه به ذخیره آب شیرین و جایگاه 97 درصدی آب دریا از کل آبهای جهان میتوان دریافت که بهرهوری از آب دریا ضروری هست. در آیندهای نزدیک آب سالم ب سیار محدود خواهد بود. امروزه نیز با توجه به م شکلات و محدودیتها برخی از مناطق، خوا سته و ناخوا سته از آب دریا و یا شن و ماسه حاوی کلرید برای ساخت بتن استفاده میکنند. در تحقیق پیش رو تعداد 9 طرح اختلاط با آب دریا با سه نسبت آب به سیمان مختلف و 2 درصد متاکائولن و همچنین 3 طرح شاهد با آب شرب و با سه نسبت آب به سیمانمختلف، جمعا 12 طرح اختلاط ساخته شد. بر روی نمونه های ساختهشده در حالت تازه آزمایش اسلامپ و در حالت سخت شده مقاومت فشاری در سنین 7 و 28 روز انجام گرفت. نتایج نشان داد که افزایش نسبت آب به سیمان، جایگزینی آب طرح اختلاط با آب دریا و جایگزینی سیمان با متاکائولن باعث روانتر شدن بتن و افزایش اسلامپ بتن میشود. افزایش نسبت آب به سیمان در بتن باعث کاهش مقاومت فشاری آن شده است که این روند در تمام حالات پابرجاست. در سن 7 روزه مقاومت فشاری طرحهای حاوی آب دریا از مقاومت فشاری طرحهای حاوی آب در تمامی حالات بیشتر است. ولی در سن 28 روزه مقاومت فشاری طرحهای حاوی آب شرب و آب دریا به یکدیگر نزدیک شده است.

Keywords:

بتن , آب دریا , متاکائولن , بتن غیرمسلح