رابطه تصمیم گیری اخلاقی مدیران با تاب آوری سازمانی معلمان مدارس شهر قم
Publish place: The 5th International Congress Sustainable Engineering and Management and accounting Science
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 834
This Paper With 19 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
IMSYM05_049
تاریخ نمایه سازی: 18 مرداد 1398
Abstract:
پژوهش حاضر با موضوع رابطه تصمیم گیری اخلاقی مدیران با تاب آوری سازمانی معلمان مدارس شهر قم صورت پذیرفت.تحقیق حاضر از نظرهدف کاربردی، از لحاظ روش گرد آوری داده ها میدانی و از نظر روش اجرا توصیفی از نوع همبستگی می باشد.جامعه آماری پژوهش حاضر، مدیران مدارس مقطع ابتدایی شهر قم می باشند که تعداد آنها، 250 نفر میباشند. با توجه به جامعه آماری 250 نفر، حجم نمونه به تعداد 151 نفر با استفاده از فرمول کوکران و روش تصادفی ساده انتخاب و در بین آنها پرسشنامه پخش گردید.برای بررسی تصمیم گیری اخلاقی از پرسشنامه 7 سوالی الانگو وهمکاران (2010) استفاده شد. جهت تاب آوری نیز از پرسشنامه 67 سوالی عسگری برگرفته از مدل مک مانوس بهره گرفته شده است. روایی محتوایی هر دو پرسشنامه مورد تایید استاد راهنما و متخصصین قرار گرفت و پایایی با استفاده از آلفای کرونباخ (تصمیم گیری اخلاقی 0.87 و تاب آوری سازمانی (0. 79 مورد تایید قرار گرفت. داده های گردآوری شده به وسیله نرم افزار SPSS21و آزمون ضریب همبستگی پیرسون و همچنین نرم افزار لیزرل 8 و تحلیل عاملی تاییدی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد بین تصمیم گیری اخلاقی مدیران با آگاهی موقعیتی معلمان((0.462 رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و بین تصمیم گیری اخلاقی مدیران با ظرفیت تطابق پذیری معلمان ارتباط مستقیمی وجود دارد((0.547 همچنین بین تصمیم گیری اخلاقی مدیران با آسیب پذیریهای کلیدی معلمان رابطه منفی و غیر مستقیمی وجود دارد (-0.569)به گونهای که با افزایش تصمیم گیری اخلاقی مدیران، میزان آسیبپذیریهای کلیدی معلمان کاهش مییابد. همچنین نتایج رگرسیون نشان داد تصمیم گیری اخلاقی مدیران می تواند %46 آگاهی موقعیتی معلمان؛ %54.7 ظرفیت تطابق پذیری معلمان و %56.9 آسیب پذیری های کلیدی معلمان را پیش بینی نماید.
Keywords:
Authors
نفیسه محمدی متین
کارشناسی ارشد رشته مدیریت آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه
امیرحسین محمدداودی
استادیار رشته مدیریت آموزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه