بررسی رفتار ورقه ای پرکننده فولادی در محل اتصالات قاب های خمشی مقاوم لرزهای فولادی در برابر خرابی پیشروندهی حاصل از حذف ناگهانی ستون
Publish place: The 5th National Conference on Recent Achievements in Civil Engineering, Architecture and Urban Development
Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 315
This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CAUE05_020
تاریخ نمایه سازی: 21 مرداد 1398
Abstract:
ایمنی سازه ها و اطمینان از پایداری آنها در برابر حوادث پیشبینی نشده، همواره به عنوان یک رویکرد اصلی در طراحی سازه ها مطرح بوده است. یکی از مسائلی که در دهههای اخیر در بحث پدافند غیرعامل، توجه مهندسین را به خود جلب کرده است، پایداری سازهها در برابر خرابی های پیشرونده میباشد. خرابی پیشرونده پدیدهای است که در آن وقوع یک حادثه غیرمعمول، سبب بروز آسیب موضعی در یک یا چند المان باربر شده و ساختمان به شکل نامتناسبی دچار فروریزش جزئی و یا کلی میگردد. این پدیده میتواند در اثر عوامل طبیعی و یا انسانی، ازجمله خطای طراحی یا ساخت، انفجار گازها یا بمب، برخورد هواپیما یا وسائل نقلیه و غیره رخ دهد. به منظور بررسی ساز و کار خرابی پیشرونده و یافتن راه حلی برای افزایش مقاومت سازه ها، راهکارهای مختلفی در آیین نامه های مطرح شده است که یکی از پرکاربردترین آنها روش مسیربار جایگزین میباشد. از این روی، در این پژوهش پتانسیل خرابی پیشرونده قابهای خمشی فولادی مقاوم در برابر زلزله، با حذف ناگهانی یک ستون اختیاری و به روش مسیر بار جایگزین ارزیابی شده است و با توجه به اینکه اتصالات در قاب های خمشی از اهمیت ویژهای برخوردار هستند. در گام بعد، برای تقویت سازه ها در برابر خرابی پیشرونده، سازه های مدل شده با ورقه ای فولادی مثلثی در محل اتصالات مورد بررسی قرار گرفته است. آنالیز به کمک روش تحلیل استاتیکی غیرخطی بارافزون قائم با استفاده از آنالیز المان محدود غیرخطی در نرمافزار آباکوس انجام شده است و در نهایت با مقایسه نمودارهای پوش قاب اولیه و قاب تقویت شده، عملکرد ورقه ای پرکننده مثلثی مورد ارزیابی قرار گرفته اند. نتایج تجزیه و تحلیل نشان میدهد که استفاده از ورقه ای پرکننده فولادی در کاهش پتانسیل خرابی پیشرونده قابهای خمشی موثر هستند.
Keywords:
Authors
سینا آرمان
کارشناس ارشد سازه – دانشگاه آزاد اسلامی مشهد
احسان یمینی
دکتری سازه – دانشگاه فردوسی مشهد