پیش بینی بهزیستی روانشناختی بر اساس کیفیت زندگی و ابعاد تمایزیافتگی خود در میان زنان متاهل شهرستان کرمانشاه

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی بهزیستی روانشناختی بر اساس کیفیت زندگی و ابعاد تمایزیافتگی خود در میان زنان متاهل شهرستان کرمانشاه بود. این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل زنان متاهل شهرستان کرمانشاه است که حداقل 5 سال از زندگی مشترک آنان گذشته باشد و با استفاده از روش نمونه گیری در دردسترس نمونه ای به حجم 100 نفر از میان معلمان شهرستان کرمانشاه انتخاب گردید. از اینرو افراد شرکت کننده در پژوهش به پرسشنامه های بهزیستی روانشناختی ریف، کیفیت زندگی کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی و تمایزیافتگی خود اسکورن پاسخ دادند. تحلیل داده ها نشان داد که بین ابعاد کیفیت زندگی و تمایز یافتگی خود با بهزیستی روانشناختی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (P> 0/001) و همچنین نتایج رگرسیون چندگانه گام به گام نشان داد که متغیرهای پیشبین کیفیت زندگی و ابعاد تمایزیافتگی خود توانسته 0/37 از واریانس متغیر بهزیستی روانشناختی را تبیین میکنند. باتوجه به یافته های پژوهش میتوان گفت که ابعاد تمایزیافتگی خود و کیفیت زندگی از عوامل موثر در بهزیستی روانشناختی هستند که این نکته میتواند مورد توجه برنامه ریزهای سلامت روان قرار گیرد.

Keywords:

بهزیستی روانشناختی , کیفیت زندگی , ابعاد تمایزیافتگی خود , زنان متاهل.