بررسی نقش حلال و نانو ذرات در مورفولوژی نانوالیاف کامپوزیتی پلی وینیل الکل، پلی اتیلن گلایکول، نانوذرات نقره و تیتانیوم دی اکسید

امروزه تولید نانوالیاف به دلیل خواص ویژه از اهمیت فراوانی برخوردار است. پلی اتیلن گلایکول (PEG) پلیمری با ویژگی های مناسب بوده که الکتروریسی آن نیاز به یک پلیمر زمینه مانند پلی وینیل الکل (PVA) دارد. رسانش محلول الکتروریسی از جمله پارامترهای موثر در الکتروریسی و در نتیجه مورفولوژی نانوالیاف است. بنابراین وجود نانوذرات فلزی و اکسید فلزی نقره و تیتانیوم دی اکسید در محلول، می تواند بر مورفولوژی نانوالیاف موثر باشد. این مطالعه با هدف تولید نانوالیاف متشکل از پلی وینیل الکل، پلی اتیلن گلایکول و نانوذرات نقره و تیتانیوم دی اکسید و بررسی اثر نانوذرات نقره و تیتانیوم دی اکسید و ترکیب آنها بر مورفولوژی نانوالیاف انجام شد. همچنین تاثیر دو حلال آب و فرمیک اسید بر نانوالیاف بررسی شد. براساس نتایج SEM به طور کلی قطر نانوالیاف تشکیل شده از محلول شامل پلی وینیل الکل، پلی اتیلن گلایکول، نقره نیترات و نانوذرات تیتانیوم دی اکسید با استفاده از حلال فرمیک اسید، نسبت به نانوالیاف متناظر با استفاده از حلال آب ظریف تر بوده و کمترین قطر مربوط به نانوالیاف ترکیب پلیمرها با نانوذرات تیتانیوم دی اکسید است. همچنین تصاویر SEM چسبندگی نانوالیاف ترکیب دو پلیمر و نانوالیاف ترکیب دو پلیمر همراه با نانوذرات نقره با استفاده از فرمیک اسید را نشان می دهد. در حالت استفاده از حلال آب، افزودن نقره نیترات و نانوذرات تیتانیوم دی اکسید به محلول ترکیب پلیمرها به طور همزمان منجر به تولید نانوالیاف با کمترین قطر شد. مطابق با نتایج DSC، مقدار ناچیز آنتالپی ذوب نانوالیاف تهیه شده با فرمیک اسید نیز نشان دهنده برقراری اتصالات عرضی بیشتر این نانوالیاف نسبت به نانوالیاف آبی است. بنابراین تغییر حلال بر مورفولوژی نانوالیاف حاصل موثراست. همچنین حضور نانوذرات بر روی قطر نانوالیاف اثرگذار است.

Keywords:

حلال , نانوالیاف کامپوزیتی , نانوذرات تیتانیوم دی اکسید , نانوذرات نقره