بررسی و ارزیابی تاثیرات دیسپاچینگ اقتصادی بر بهره وری کل عوامل تولید (TFP)

جهان امروز با توجه به محدودیت عوامل مختلف تولید، نیاز حیاتی به بهره وری فزون تر چه در سازمان های پیشرفته و چه در سازمان های در حال پیشرفت دارد و کارشناسان و صاحب نظران مدیریتی – اقتصادی در سازمان هایی با ماموریت مختلف عملا به نحوی یکسان اهمیت موضوع افزایش بهره وری را مورد تاکید قرار داده اند. افزایش بهره وری اصلی ترین دغدغه نظریه پردازان و مدیران در حوزه مدیریت به شمار می رود. تمامی علم مدیریت در عمل ، تلاش برای شناسایی و پیش بینی چالش ها و مسایلی است که بر سر افرایش بهره وری قرار دارند. این مسایل را می توان در سطح فرد، گروه، بخش، سازمان، وزارتخانه ،کشور بررسی نمود. از نگاهی دیگر ، رسالت علم مدیریت را می توان نظریه پردازی و تکنیک سازی برای تحول انسان و سازمان برای افزایش بهره وری (اثربخشی + کارایی) دانست. آثار این تحول بهره وری در کاهش هزینه های اضافی، کوتاه تر شدن زمان انجام کار ها، کمیت بیشتر و کیفیت بالاتر محصول (کالا وخدمات) پدیدار می شود. که نشانه های در هم تنیده و قابل سنجش بهره وری هستند. دیسپاچینگ اقتصادی با رویکرد الگوریتم های فرا ابتکاری یک رهیافت نوین در حوزه واحد های صنعتی می باشد و دیسپاچینگ سعی بر آن داردکه سهم توان تولیدی به نحوی تعیین شود که عملکردکلی سیستم از نظر اقتصاد یبهینه گردد و بهبود عملکرد سیستم اعم از : برنامه ریزی تولید و فرآیند عملیات ، بالانس عرضه و تقاضا ، مدیریت هزینه ها ، افزایش بهره وری ، تخصیص بهینه منابع با توجه به ظرفیت مخازن ، تدوین استراتژی های تولیدی و عملیاتی ، تاثیر بر سند چشم انداز استراتژیک را در واحد صنعتی شاهد باشیم . در این پژوهش تلاش شده است تا دیسپاچینگ اقتصادی با رویکرد الگوریتم بهینه سازی ازدحام ذرات به صورت شبیه سازی و اطلاعات فرضی جهت امکان سنجی پیاده سازی و تاثیر آن بر عملکرد کلی سیستم و فرآیند تولید و عملیات انتخاب و بررسی و ارزیابی های لازم انجام می شود.

بررسی و ارزیابی تاثیرات دیسپاچینگ اقتصادی بر بهره وری کل عوامل تولید (TFP) Keywords:

دیسپاچینگ اقتصادی , بهره وری , بهینه سازی ازدحام ذرات , تولید و عملیات , مدیریت هزینه ها.