بررسی و مطالعه بصری آثار محمدشفیع حسینی هروی (شفیعا)

پس از پیدایش خط نستعلیق و رواج آن در امور دیوانی، برای تسریع در نوشتار، کاتبان در فرم بعضی حروف و کلماتتغییراتی به وجود آوردند که این تلنگری بود بر ذوق هنر ایرانی تا مقدمه ای شود برای پیدایش خوشنویسی شکستهنستعلیق. طبق شواهد موجود؛ محمد شفیع حسینی هروی ملقب به شفیعا، به خط شکسته سر و شکل مرتبی داده وآنرا قانونمند می کند. چنانچه از آثار شفیعا می توان فهمید؛ او فرم های حروف و ترکیبات متفاوتی را مورد تمرین وبررسی قرارداده تا به سبک و شیوه ی نهایی خویش دست یابد. آنچه در مطالعه نوشتار وی قابل درک است؛ آثار اولیهشفیعا با آثار متاخر وی تفاوت های بنیادی و ساختاری بسیاری دارد. قطعات برجای مانده از او در سال های پایانی داراییک دستی در ترکیب و اجرای حروف و کلمات بوده که این آثار، سرمشق هنرمندان در سبک های بعدی خط شکستهشده و با وجود تغییرات در ترکیب و نوع نوشتار، قوانین وضع شده توسط شفیعا، همچنان پابرجاست.

Keywords:

خوشنویسی ایرانی , خط شکسته , محمدشفیع حسینی , شفیعا