اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به شیوه گروهی بر الگوهای ارتباطی زوجین

هدف از این پژوهش، بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به شیوه گروهی بر الگوهای ارتباطی زوجین بود. پژوهش حاضر یک پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون -پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه زوجین تهرانی به تعداد 90 نفر که در سال 1397 به مرکز خدمات روانشناختی و مشاوره دانشگاه آزاد اسلامی واحد فیروزکوه مراجعه کرده بودند. از جامعه مذکور 30 نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی 15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه گواه قرارگرفت و مداخله درمانی به گروه آزمایش ارائه شد. ابزارگرداوری داده ها پرسشنامه الگوهای ارتباطی کریستنسن و سالاوی 1984 بود .پروتکل درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برگرفته از بسته آموزشی جلسات منشی و جوانبخت 1395 به صورت 8 جلسه 90 دقیقه ای هر هفته 2 جلسه بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس جهت آزمون فرضیه ها بهره گرفته شد. نتایج نشان داد که گروه اثر معناداری بر نمرات پس آزمون الگوهای ارتباطی داشته است که با در نظر گرفتن مجذور اتا میتوان گفت 77/8 درصد تغییرات الگوی ارتباطی سازنده متقابل 75/3 سازنده متقابل و 86/4 درصد از تغییرات الگوی ارتباطی توقع / کناره گیری ناشی از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بوده است.

Keywords:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد , الگوهای ارتباطی , زوجین