رابطه خودکنترلی، خودکارآمدی اجتماعی و تکانشگری با استفاده مفرط از اینترنت در دانشجویان

استفاده بیش ازحد اینترنت میتواند سبب مشکلات شدید در زندگی روزانه، روابط اجتماعی، تحصیل و سازگاری روان شناختی دانشجویان گردد. ازاین رو، شناسایی عوامل زمینه ساز آن از اهمیت بالایی برخوردار است. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه خودکنترلی، خودکارآمدی اجتماعی و تکانشگری با اعتیاد به اینترنت در دانشجویان انجام گرفت. این پژوهش از نوع توصیفی با طرح همبستگی بود. از بین دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه کاشان در سال تحصیلی 97- 96، بر اساس جدول مورگان تعداد 360 نفر ساکن سراهای دانشجویی به روش نمونهگیری تصادفی انتخاب شدند و به پرسشنامه اعتیاد به اینترنت یانگ، پرسشنامه خودکنترلی تانجی، پرسشنامه خودکارآمدی اجتماعی اسمیت و بتز و پرسشنامه تکانشگری بارت بین پاسخ دهند. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون همزمان مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش بیانگر آن بود که اعتیاد به اینترنت با خودکنترلی همبستگی منفی معنادار و با تکانشگری رابطه مستقیم و معناداری دارد؛ اما همبستگی معناداری بین خودکارآمدی اجتماعی و اعتیاد به اینترنت مشاهده نشد و خودکنترلی و تکانشگری، قادر به پیش بینی 24 درصد از واریانس اعتیاد به اینترنت بودند. بنابراین، ویژگی های خودکنترلی و تکانشگری اهمیت ویژه ای در ابتلا به اعتیاد به اینترنت داشته و هر یک می توانند نقش موثری در گرایش به استفاده از اینترنت داشته باشند. نتایج تلویحا نشان می دهد که طراحی و اجرای مداخله های مناسب به منظور افزایش خودکنترلی و کاهش تکانشگری می تواند به کاهش استفاده مفرط از اینترنت کمک کند.

Keywords:

اعتیاد به اینترنت , خودکنترلی , خودکارآمدی اجتماعی , تکانشگری.