اثربخشی طرح واره درمانی گروهی ذهنیت مدار بر تنظیم هیجانی دانشجویان

مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر طرح واره درمانی گروهی ذهنیت مدار بر تنظیم هیجانی دانشجویان انجام شد. روش تحقیق از نوع نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را دانشجویان مرد و زن واحدهای دانشگاه آزاد تهران تشکیل دادند که 30 نفر از آنان به شیوه داوطلبانه انتخاب شدند و با روش تصادفی در دو گروه 15 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. برای گردآوری دادههای پژوهش در مراحل پیش آزمون و پس آزمون از پرسشنامه تنظیم هیجانی گراس استفاده شد. گروه درمانی ذهنیت مدار بر اساس مدل فارل و همکاران (2014) در 10 جلسه و در هر جلسه به مدت 90 دقیقه برای دانشجویان گروه آزمایش اعمال گردید. داده ها با استفاده از نرمافزار SPSS 22 مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس چند متغیری نشان داد که تفاوت معناداری بین پس-آزمون تنظیم هیجانی گروه آزمایش و گروه کنترل وجود داشت. نتایج تحلیل واریانس یک راهه نشان داد 56 درصد از واریانس تغییرات در مولفه ارزیابی مجدد و 7/29 از واریانس تغییرات در مولفه سرکوبی توسط طرح واره درمانی گروهی ذهنیت مدار قابل تبیین است. بنابراین می توان نتیجه گیری کرد که گروه درمانی ذهنیت مدار بر افزایش راهبردهای مثبت تنظیم هیجانی (ارزیابی مجدد) و کاهش راهبردهای منفی تنظیم هیجانی (سرکوبی) دانشجویان موثر است.

Keywords:

طرح واره درمانی , گروه درمانی ذهنیت مدار , تنظیم هیجانی.