ارایه مدل تصمیم گیری به منظور انتخاب شیوه ساخت و ساز صنعتی پایدارتر

بخش ساختمان و محیط ساختهشده ، بهعنوان حوزه های کلیدی در توسعه پایداری جهانی، مطرح شده اند. از دیگر سو ، ایران در آغاز راه توسعه ، به منظور فایق آمدن بر مشکلات عدیده در صنعت ساختمان نیازمند راهی است که پاسخگوی نیازمندی های صنعت ساختمان باشد.صنعتی سازی با ویژگی های بالقوه و منحصر به فرد خود یک گزینه مناسب در جهت پاسخ به نیازهای صنعت ساختمان و نیز مفاهیم پایداری می باشد. ولی این روش هنوز در کشور به درستی مورد استفاده قرار نگرفته است ،دلیل این امر عدم شناخت مناسب ذینفعان کلیدی ساخت و ساز از پتانسیل های این شیوه می باشد . عدم انتخاب و اجرای درست صنعتی سازی مانع بهینه شدن ویژگی های آن خواهد شد. بنابراین کمبود راهکاری در جهت ارزیابی سیستم مناسب ساخت به چشم می خورد.در این راستا ، شناخت مولفه های موثر در افزایش پایداری ضروری به نظر می رسد. در این پژوهش، طی یک تحقیق پرسش نامه ای دیدگاه بخش مهمی از فعالان حوزه صنعتی سازی در رابطه با مولفه های تاثیرگذار صنعتی سازی در افزایش پایداری بررسی می شود. این مولفه ها در سه خط پایه پایداری و هر خط اصلی به سه فاز قبل ، حین و پس از ساخت تفکیک شده اند. به منظور تحلیل داده های حاصل از نرم افزار آماری SPSS بهره گرفته شده است. سپس بر اساس مولفه های برتر به دست آمده از تحلیل داده ها و به کمک تحلیل سلسله مراتبی دو روش صنعتی سازی به منظور مقایسه پتانسیل در افزایش پایداری ارزیابی می شوند.

Keywords:

صنعتی سازی , پایداری , پروژه ساخت و ساز