نقش نماد سازی در بیان معنا و تجلی مفهوم هویت در معماری

در این پژوهش تغییر شکل تونل های شهری براساس پارامترهای مختلف موثر با استفاده از مدلسازی عددی و براساس روش المان محدود و نرم افزار المان محدود (( پلاکسیس )) در قالب مطالعات پارامتری بررسی گردید. در این خصوص پارامترهایی چون عمق استقرار تونل- قطر تونل - بار سازه بالای تونل و میزان خروج از محوریت محور مرکزی تونل و محور مرکزی سازه بالای آن بر نتایج بررسی گردید. براساس نتایج بدست آمده مشخص گردید که رابطه پارامترهای نامبرده و تغییرشکل تونل به صورت خطی نیست که این موضوع جالب توجه است. همچنین میزان نشست تاج تونل در اعماق کمتر از 4 متر و بیشتر از 8 متر افزایش یافته است. علت بیشتر بودن نشست برای اعماق کمتر از 4 متر در سطح بودن تونل بوده ولیکن برای اعماق بیش از 8 متر افزایش میزان سربار ( خاک بالای تونل ) به علت عمق استقرار بیشتر آن منجر به افزایش نشست شده است. براساس مسایل اجرایی عمق بهینه استقرار تونل در محدوده 4 تا 8 متر با متوسطی برابر با 6 متر است. همچنین براساس مطالعه انجام شده مشخص گردید که برای خروج از مرکزی 0 و 2 متر نشست تاج تونل ثابت بوده ولی برای خروج از مرکزی های بیش از 2 متر نشست به سرعت کاهش می یابد. نتایج مطالعات انجام شده همچنین نشان داد که برای حالتی که فاصله مرکز به مرکز دو تونل مجاور حداقل برابر با نصف عرض سازه است حداقل ایمنی و ضریب اطمینان پایداری تامین می گردد ولیکن استفاده از فاصله مرکز به مرکز دو تونل معادل با بعدی از سازه که تونل عمود بر آن حفر شده است به منظور داشتن ضریب اطمینان و حاشیه اطمینان مناسب منطقی بوده و قابل توصیه است.

Keywords:

تونل شهری , مدلسازی عددی , روش المان محدود , نرم افزار , PLAXIS عمق بهینه .