الگوسازی و الگوپذیری دانش آموزان در آموزش و پرورش

هدف از پژوهش حاضر الگوسازی و الگوپذیری دانش آموزان در آموزش و پرورش می باشد. این مقاله با روش گردآوری و توصیفی همراه با تحلیل که از کتابها، تحقیقات پیشین و مجلات و اینترنت که دیدگاه های صاحب نظران و پژوهش گران می باشد استفاده شده است. الگو و اسوه از مفاهیم مهم و پرکاربرد در حیطه روانشناسی، تربیت و تبلیغ می باشند. انسانها و جوامع، از طریق الگوها هویت خویش را می یابند و آن را تقویت می کنند و ارزشهای مختلف را از طریق آنها در خود نهادینه می سازند. فرآیند الگوپذیری انسان از طریق تقلید آگاهانه صورت می گیرد و حس قهرمان جویی آن را تقویت می کند. گرچه عامل اجتماع و خانواده در امر الگوسازیمهم می باشند، ولی آموزش و پرورش به سهم خود تاثیر زیادی دارد. با تاملی گذرا می توان دریافت آموزش و پرورش به روش اسوه سازی به شیوه های جدید و روانشناسانه بویژه توسط مدیران و معلمان و مربیان توجهوافری نداشته است و نقش الگویی معلمان و متربیان به عنوان شکل دهندگان و هدایت کنندگان الگو به دلایل مختلف کم رنگ تر شده و خلاء الگوسازی و الگوپذیری واقعی احساس می گردد، بدین سان که نوجوانان و جوانان به سمت الگوهای نامتعارف بیگانه و غربی متمایل می گردند. زیرا آنها را ملموس تر و جذاب تر می بینند و از الگوهای اسلامی ایرانی و بومی فاصله می گیرند و لذا، جهت معرفی و آشنایی به بررسی ابعاد و مولفه هایگوناگون الگوسازی و الگوپذیری پرداخته می شود، باشد که مورد توجه دست اندرکاران آموزش و پرورش و معلمین و مربیان قرار گیرد.

Keywords:

الگوسازی , الگوپذیری , آموزش و پرورش