توسعه گردشگری شهری در بافت های تاریخی تهران (موردمطالعه: منطقه 20)

گردشگری شهری صنعتی است که محصولات و تجارب متنوعی را برای افرادی که دارای طیف گسترده ای از انگیزه ها، تمایلات و دیدگاه های فرهنگی بوده و درگیر یک تعامل دیالکتیکی با جامعه میزبان هستند را مدیریت و به فروش می رساند. بافت قدیمی و کهن شهرها به واسطه قدمت و وجود عناصر باارزش تاریخی، موقعیت مناسب ارتباطی، قرارگیری بازار اصلی شهر و قلب تپنده اقتصادی آن دارای ارزش و جایگاه منحصربه فردی در ساختار فضایی و کارکردی شهراست. در میان مناطق مختلف کشور منطقه 20 شهر تهران به سبب قدمت تاریخی،شمار فراوان جاذبه ها و نیز تنوع در آنها از مناطق بالقوه گردشگری به شمار می آید. لذا هدف اصلی این تحقیق توسعه گردشگری شهری در بافت تاریخی منطقه 20 تهران است. روش تحقیق در پژوهش حاضر، توصیفی- تحلیلی و از نوع پژوهشی- کاربردی است. برای پاسخگویی به سوالات تحقیق و همچنین به منظور ارائه استراتژی و راهبرد توسعه گردشگری، از روش تحلیلی SWOT استفاده شده است. با نگاهی سیستمی به نقاط ضعف و قوت و همچنین فرصت ها و تهدیدهای موجود میتوان نتیجه گرفت که نقاط قوت و فرصت بیشتری در این زمینه وجود دارد که باید با بهره گیری از نقاط قوت از فرصت های موجود نهایت استفاده را کرد. نتایج ارزیابی عوامل موثر بر توسعه گردشگری بافت تاریخی منطقه 20 با استفاده از مدل AHP 6 معیار اصلی و 23 زیرمعیار بر مبنای محاسبه وزن نسبی و نهایی گزینه ها نشان می دهد از میان معیارهای ارزیابی شده، جاذبه های تاریخی- فرهنگی با ضریب 0/199 بالاترین نمره را به خود اختصاص داده است.

Keywords:

توسعه , گردشگری شهری , بافت تاریخی , منطقه 20 تهران