بررسی جایگاه زمینه در فرآیند طراحی معماری، از منظر سبک دیکانستراکشن

در فرآیند طراحی هر اثر معماری، موضوعات و شاخصه هایی وجود دارد که در محصول نهایی نقش مهم و تاثیرگذاری ایفا میکنند. این شاخصه ها در بیشتر مواقع تبدیل به ایده اصلی پروژه شده و مخاطبان، اثر را با آن ویژگی شاخص می شناسند. در فرآیند طراحی معماری بسیاری از پروژه هایی که به سبک معماری دیکانستراکشن طراحی شدهاند، میتوان توجه به زمینه، بهره گیری از مشخصات سایت و به طور کلی زمینه گرایی را مشاهده کرد. آنچه در نگاه نخست به عنوان تناقض در ذهن مخاطبان جای میگیرد، دیکانستراکشن به معنای ساختارزدایی است، یعنی معتقدند در این مکتب بایستی زمینه نادیده انگاشته شود. درحالیکه صاحبنظران این سبک، زمینه را با نگاهی متفاوت مورد توجه قرار میدهند که در نگاه نخست، در ظاهر پروژه ممکن است قابل درک نباشد. در تحقیق پیش رو، محققان برآنند تا ضمن معرفی تعدادی از آثار شاخص، به سبک معماری دیکانستراکشن، میزان توجه این آثار به زیرشاخه های هریک از انواع زمینه ها را بررسی نمایند. در پایان، میزان اثرگذاری هر شاخصه در مجموع پروژه ها با ارائه نمودارهای مرتبط مورد ارزیابی قرار میگیرد. بررسی نمونه های موردی نشان میدهد، از میان زیرمجموعه های زمینه کالبدی، هندسه، تاثیرگذارترین و مهمترین عامل در طراحی زمینهگرا معرفی شدهاست. فرم حجمی در زمینه تاریخی از دو عامل مصالح و زمینه ای بر آینده بیشتر مورد توجه بوده است و در ادامه سایر عوامل قرار میگیرند.

Keywords:

زمینه , زمینه گرایی , معماری دیکانستراکشن , فرآیند طراحی معماری