مسئولیت سازندگان قطعات یدکی وسایل نقلیه نسبت به خسارات وارده بر اشخاص

مسوولیت مدنی متصدیان حمل و نقل هوایی، بسته به اینکه حمل و نقل هوایی داخلی یا بین المللی باشد، تابع مقررات خاص خود است. در خصوص خطرها و حوادث زمینی هواپیما، مانند سقوط یا برخورد آن با وسایل نقلیه زمینی یا اموال غیر منقول مثل ساختمان ها و خسارت های ناشی از سقوط اشیا، متصدی حمل و نقل هوایی هر کشور طبق قانون مدنی آن کشور مسوولیت دارد و ملزم به جبران خسارت وارد شده به اشخاص ثالث و تاسیسات زمینی است . به موجب قرارداد ورشو، متصدی حمل و نقل هوایی در مقابل مسافر یا فرستنده بار، مسوول است، ولی به نوبه خود می تواند به مسوولین دیگر مراجعه کند. میزان مسوولیت و تعهد متصدی حمل و نقل در مقابل مسافران، یا صاحبان بار، در قرارداد ورشو محدود شده است، و متصدی حمل و نقل در خصوص مازاد خسارت وارد شده تعهدی ندارد. درخصوص جان مسافران نیز، متصدی حمل و نقل مسوول جبران خسارات جانی که هنگام برخاستن یا پرواز یا فرود آمدن هواپیما متوجه مسافرین می گردد، می باشد . البته اگر متصدی حمل و نقل بتواند ثابث کند که خود و کارکنانش تمام احتیاط های لازم را برای جلوگیری از بروز حادثه زیان بار انجام داده اند، یا به دلیل وجود قوای قهریه و شرایط اضطراری، قادر به جلوگیری از خطر نبوده اند، مسئولیتی برای جبران خسارت متوجه آن نیست . کسی که هواپیما را در حین پرواز هدایت می کند یا تحت تعلیمات وی هواپیما هدایت می شود، مسئول جبران خسارت است، مگرآن که بتواند یکی از موارد زیر را ثابت کند. 1-حادثه در نتیجه تقصیر شخص زیان دیده به وقوع پیوسته است. 2-خسارت وارد شده در نتیجه عمل شخص ثالثی بوده و متصدی حمل و نقل هوایی احتیاط های لازم را برای جلوگیری از حادثه مذکور به عمل آورده است. 3-حادثه ی موجب زیان در نتیجه ی جنگ و اغتشاش ها به وقوع پیوسته است . به موجب قاعده لاضرر، خسارات ناشی از تاخیر در پرواز یا لغو آن، چه مادی و چه معنوی و روحی، توسط متصدی حمل قابل جبران خواهد بود.

Keywords:

سازندگان , تقصیر , مسئولیت مطلق , تعهدات صریح و ضمنی , سوانح هوایی , نقص