بررسی نقش تعاونی های تولیدی کشاورزی در ارتقای دانش فنی کشاورزان (مطالعه موردی چغندرکاران استان فارس)

افزایش آگاهی فنی و تخصصی اعضاء تعاونی های تولیدی کشاورزی از نقاط قوت آن ها برای کارکرد موفقیت آمیز در راستای اهداف کلان توسعه، به حساب می آیند. عدم ارتقای سطح دانش فنی اعضاء به عنوان یکی از مهم ترین موانع برای گسترش و موفقیت تعاونی ها تلقی شده است. دراین مطالعه نقش تعاونی های تولید استان فارس در ارتقای سطح دانش فنی چغندرکاران مورد ارزیابی قرار گرفت. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه بود که روایی آن از طریق نظرخواهی از متخصصان و کارشناسان و پس از چند مرحله اصلاح و بازنگری به دست آمد. ضرایب آلفای کرونباخ (a) برای به دست آوردن پایایی در بخش های مختلف پرسشنامه بین 71/0 تا 82/0 محاسبه شد که نشان از اعتبار بالای این ابزار داشت. داده های این مطالعه از پرسشنامه های 148 زارع چغندرکار عضو و غیرعضو تعاونی های تولید استان که به روش نمونه گیری طبقه بندی شده ی تصادفی چند مرحله ای انتخاب شده بودند، جمع آوری شد. به منظور تحلیل داده های به دست آمده از روش تحلیل واریانس عاملی استفاده گردید. نتایج مطالعه نشان داد که عوامل فردی شامل سطح سواد و سن زارعین در کنار اندازه مزرعه آن ها، تاثیری بر ارتقای سطح دانش کشاورزان نداشته اند. علاوه بر این، عضویت در شرکت های تعاونی نیز به تنهائی عامل تاثیرگذار بر افزایش سطح دانش فنی کشاورزان نبود. این درحالی است که تاثیر منطقه و در پی آن، اثرات متقابل منطقه کشت و عضویت در شرکت تعاونی بر سطح دانش فنی کشاورزان معنی دار بود. در عین‪حال، استفاده از خدمات ترویجی دلیل برتری شاخص سطح دانش چغندرکاران شهرستان های مختلف نبود. بنابراین، نیروی محرکه‪ی خدمات ترویجی به صورت کارا در تمام شهرستان ها برای ارتقای سطح دانش فنی عمل نکرده است.

Keywords:

چغندرقند , خدمات ترویجی , تعاونی تولید , تحلیل واریانس عاملی , دانش فنی