اثربخشی روان درمانی مثبت گرا بر کاهش افسردگی، اضطراب اجتماعی و نا امیدی زنان بارور، یائسه و عادی شهر اهواز

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی روان درمانی مثبت گرا بر کاهش افسردگی، اضطراب اجتماعی و ناامیدی در زنان نابارور، یائسه و عادی شهر اهواز انجام گرفته است. که به روش نیمه تجربی از نوع طرح گسترش یافته سولومون انجام شد. جامعه آماری این پژوهش کلیه زنان یائسه، نابارور و عادی مراجعه کننده به مرکز یائسگی و مرکز ناباروری شهر اهواز بود. در این پژوهش 108 نفر شامل سه گروه 36 نفره از هر گروه زنان نابارور، یائسه و عادی بودند. به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردیدند و آزمودنی ها به شیوه تصادفی در دو گروه 18 نفری آزمایش و کنترل در هر گروه یائسه، نابارور و عادی گمارده شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه های افسردگی بک (1988)، اضطراب اجتماعی هیمبرگ (1996)، ناامیدی بک (1979) و پروتکل روان درمانی مثبت گرا سلیگمن (2009) استفاده شد. گروه آزمایش 6 جلسه 90 دقیقه ای تحت روان درمانی مثبت گرا قرار گرفتند در حالی که برای گروه کنترل مداخله ای انجام نشد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس چند متغیری تحلیل شدند نتایج نشان داد که روان درمانی مثبت گرا تاثیر معناداری بر کاهش افسردگی، اضطراب اجتماعی و ناامیدی و افزایش امید به زندگی زنان نابارور، یائسه و عادی داشت. با توجه به نتایج به دست آمده استفاده از روان درمانی مثبت گرا در فرآیند درمان زنان نابارور، یائسه و عادی با مشکلات افسردگی، اضطراب اجتماعی و ناامیدی موثر واقع گردید.

Keywords:

ناباروری , یائسگی , افسردگی , اضطراب اجتماعی , نا امیدی