اثرات کاربرد مقادیر مختلف آب آبیاری و سوپرجاذب بر ظرفیت نگهداشت رطوبت خاک

محدودیت منابع آب در استان خراسان رضوی و بویژه در منطقه کاشمر مهمترین چالش در بخش کشاورزی محسوب می شود و لزوم استفاده بهینه از آب در این منطقه ضروری می باشد. کاربرد پلیمرهای سوپرجاذب رطوبت یا هیدروژل می تواند باعث افزایش نگهداشت آب آب در خاک گردد. در این پژوهش به منظور ارزیابی تاثیر پلیمر سوپرجاذب بر نگهداشت آب در خاک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح آماری کاملا تصادفی به صورت گلدانی با سه تکرار انجام شد. تیمار اصلی شامل مقادیر متفاوت سوپرجاذب با سه سطح شاهد ، 3 و 6 گرم به ازای هر کیلوگرم خاک و مقادیر متفاوت آبیاری نیز با سه سطح آبیاری کامل(%100 آب مورد نیاز گیاه) ، کم آبیاری %75 آب مورد نیاز گیاه ، بیش آبیاری %125 آب مورد نیاز گیاه به عنوان تیمار فرعی در نظر گرفته شده است. نتایج تحقیق نشان داد که در تیمار آبیاری 75درصد آبیاری کامل کاربرد تیمار 6گرم هیدروژل توانست میزان رطوبت خاک را به طور متوسط 13/4 درصد نسبت به تیمار شاهد افزایش دهد. همچنین، در تیمار 6گرم هیدروژل بازای هر کیلوگرم خاک بیشترین و کمترین رطوبت خاک در انتهای روز دوازدهم پس از آبیاری مربوط به تیمارهای 125درصد آبیاری و 75 درصد آبیاری کامل به ترتیب به میزان 12/3 و 11/5 درصد حجمی حاصل شد شکل . 5 همچنین به طور متوسط در تیمار بیش آبیاری یا 125 درصد، کاربرد تیمار 6گرم هیدروژل توانست میزان رطوبت خاک را به میزان 15/7 درصد نسبت به تیمار شاهد افزایش دهد.

Keywords:

هیدروژل , کم آبیاری , رطوبت حجمی خاک , نفوذ عمقی آب در خاک