تعیین احتیاجات انرژی نگهداری و رشد در بوقلمون های در حال رشد به دو روش کشتار مقایسه ای و شاخص رشد نسبی

این پژوهش با هدف تعیین احتیاج انرژی نگهداری و بازده مصرف انرژی برای رشد به دو روش کشتار مقایسه ای و شاخص رشد نسبی (گرم افزایش وزن تقسیم بر کیلوگرم وزن متابولیکی(وزن بدن0.75)) در جوجه بوقلمون ها از وزن یک تا چهار کیلوگرم انجام شد. تعداد 40 قطعه جوجه بوقلمون نر (سن 24 روزگی، وزن 93±800 گرم) با جیره حاوی 12.3مگاژول انرژی قابل سوخت وساز تا رسیدن به وزن چهارکیلوگرم تغذیه شد. انرژی قابل سوخت وساز ظاهری و تصحیح شده، گوارش پذیری مواد مغذی جیره، و توازن انرژی در وزن-های تقریبی دو و سه کیلوگرم تعیین شد. در روش کشتار مقایسه ای، تعداد بیست جوجه (هر مرحله 5 قطعه) در وزن های60± 1119گرم،93±2539گرم، 68±3528 گرم و 82±3957گرم کشتار و ترکیبات شیمیایی لاشه آنها اندازه گیری شد. احتیاجات نگهداری و رشد از تابعیت خطی انرژی قابل سوخت وساز مصرفی و انرژی ذخیره شده برآورد شد. در روش شاخص رشد نسبی، از رابطه تابعیت خطی بین انرژی قابل سوخت وسازمصرفی و نسبت افزایش وزن به وزن متابولیکی جوجه ها احتیاجات کیلوژول به ازای کیلوگرم وزن متابولیکی و بازده استفاده از انرژی برای افزایش وزن 56 درصد برآورد شد. در روش شاخص رشد نسبی، احتیاجات انرژی نگهداری و رشد به ترتیب 3.66 کیلوژول به ازای هر گرم وزن متابولیکی و 10.4 کیلوژول به ازای هر گرم افزایش وزن روزانه بدست آمد. نتیجه کلی اینکه، روش شاخص رشد نسبی به دلیل سادگی بیشتر جهت برآورد احتیاجات نگهداری و رشد جوجه بوقلمون ها توصیه می شود.

Keywords:

انرژی قابل سوخت و ساز , بازده مصرف انرژی , توازن انرژی , حرارت تولیدی , طیور