بررسی کمیت و کیفیت پسماند بیمارستان علامه بهلول گناباد در سال 96

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 590

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

SRMMED22_214

تاریخ نمایه سازی: 19 آبان 1398

Abstract:

سابقه و هدف: امروزه پسماندهای بیمارستانی یکی از معضلات زیست محیطی می باشد که به علت پتانسیل بیماری زایی و خطرناک بودن، از اهمیت خاصی برخوردار می باشد. عدم توجه به مدیریت این نوع از پسماندها می تواند سلامت جامعه را در معرض خطر جدی قرار دهد . زباله های بیمارستانی، بخشی از مواد زائد شهری را تشکیل می دهند که از نظر بهداشتی بسیار حائز اهمیت می باشند به نحوی که در زمره مواد زائد خطرناک می توانند سلامت انسان را به خیر بیاندازند. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی پسماندها به صورت تفکیک شده به 5 نوع ( شبه خانگی، عفونی، تیزوبرنده، شیمیایی، دارویی و جفت) به جایگاه امهای پساماند منتقل می شود. در این مکان توسط ترازو وزن و ثبت می شود. سپس درصد هر یک از پسماندها و سرانه تولید روزانه و سالانه تعیین می گردد. یافته ها: میانگین پسماند تولید شده بیمارستان در طول سال 214157 کیلوگرم می باشد که 126690 کیلوگرم پسماند شبه خانگی، 83486 کیلوگرم پسماند عفونی و 3981 کیلوگرم پسماند تیزوبرنده است. در کل بیمارستان شامل بخش ها به همراه آشپزخانه و محوطه مقدار زباله معمولی 1 / 59 درصد، زباله عفونی 49 در صددو زباله سیفتی باکس 9 / 1 درصد می باشد. هم چنین در بخش های درمانی (اورژانس، داخلی، جراحی، اتاق عمل، آزمایشگاه) زباله معمولی، عفونی و سیفتی باکس به ترتیب 9 / 44 ، 6 / 52 و 5 / 2 درصد می باشد. نتیجه گیری: با توجه به جداول موجود؛ بررسی وضعیت پسماندهای این بیمارستان نشان می دهد علی رغم اینکه وضعیت پسماند در این بیمارستان در مقایسه با بیمارستان های مشابه در ایران و کشورهای در حال توسعه و پیشرفته وضعیتی در حد متوسط و حتی نزدیک به مطلوب را دارا می باشد، همانطور که در نتایج و بحث ها ملاحظه گردید، هنوز جای کار بسیاری وجود دارد و می توان وضعیت پسماند بیمارستان را اصلاح و به حد ایده آل و استاندارد لازم رساند، و نتیجه دلخواه را به دست آورد. البته این امر محقق نخواهد شد مگر مدیران بخواهند و اهمیت لازم را برای آن قائل باشند.

Authors

امیر حسین لیفی خرآباد

دانشجوی کارشناسی مهندسی بهداشت محیط، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران

فاطمه زرنگار

دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی بهداشت محیط، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران

منصوره فرهنگ

کارشناس ارشد بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران

احمد زارعی

دکترای بهداشت محیط، عضو هیئت علمی گروه بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی گناباد، گناباد، ایران