تاثیر پومیس و زئولیت بر دوام بتن خودتراکم در برابر حملات اسیدی،کربناته شدن و محیط های دریایی

بتن خود تراکم به دلیل روانی و سادگی استفاده آن دارای مزایای غیرقابل انکاری می باشد. از آنجائیکه در مطالعات انجام شده به رفتار بتن خود تراکم حاوی پومیس و یا زئولیت در برابر محیطهای مخرب همچون حملات اسیدی و کربناتاسیون کمتر پرداخته شده است، لذا هدف اصلی این پروژه تحقیقاتی تمرکز بر روی این مقوله می باشد. در این مقاله، به تاثیر جایگزینی جزئی %10 و %15 سیمان پرتلند توسط پومیس و زئولیت بر روی فاز خمیری و مقاومت فشاری بتن خود تراکم پرداخته شده است. همچنین ویژگی های دوامی این نوع بتن ها همچون مقاومت در برابر حملات اسیدی، کربناتاسیون و محیط های دریایی مورد مطالعه قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که رفتارهای متفاوت بتن ها بستگی به ماهیت پوزولان ها دارد. بتن خود تراکم حاوی پومیس مقاومت فشاری تقریبا0 برابر با بتن شاهد در سنین جوان از خود نشان می دهد، در صورتیکه مقاومت آن در سنین بالاتر بیشتر از بتن شاهد می باشد. برعکس آن، بتن خود تراکم با زئولیت، مقاومت فشاری کمی در مقایسه با بتن شاهد در تمامی سنین به دلیل تخلخل بالای ایجاد شده در طی دوران آماده سازی این نوع بتن از خود نشان می دهد. نتایج این پژوهش اثر مثبت جایگزینی جزئی سیمان پرتلند توسط %10 و %15 پومیس و %15 زئولیت را نیز نشان می دهد. همچنین در مطالعه پدیده کربناتاسیون، مقاومت کم بتن های خود تراکم حاوی پوزولان را نیز نشان می دهد. که این ویژگی بیشتر در بتن های حاوی زئولیت بیشتر به چشم می خورد. قابل ذکر است که، مطالعات مکمل بر روی طرح مخلوط و خواص فاز خمیری بتن های خود تراکم حاوی زئولیت به منظور بهبود مقاومت فشاری به طور قطع امکان بهبود کارایی و بهره وری بهتر از این پوزولان طبیعی را افزایش می بخشد.

Keywords:

پومیس , حملات اسیدی , زئولیت , کربناته شدن , محیط های دریایی