رابطه معنویت،تابآوری،حمایت اجتماعی با رضایت از زندگی نوجوانان

هدف اساسی این پژوهش کشف رابطه بین معنویت، تاب آوری، حمایت اجتماعی با رضایت از زندگی نوجوانان دختر بود. با نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای نمونه ای شامل 300 نفر از نوجوانان دختر 15-17 سال شهرستان رباطکریم در پژوهش شرکت کردند. مشارکت کنندگان چهار پرسشنامه اندازه گیری رضایت از زندگی دینر (1985) معنویت هال و ادواردز (1986) تابآوری کانر ودیویدسون (2003) حمایت اجتماعی (1986) را تکمیل کردند. فرضیه پژوهش با استفاده از همبستگی و تحلیل مسیر آزمون شد. بین دو متغیر معنویت و تاب آوری رابطه مثبت و معنادار r= 0/44) ، (p> 0/01 وجود داشت. به این ترتیب میتوان گفت افرادی که معنوی تر هستند، تابآوری بیشتری در موقعیتها نشان میدهند. متغیر معنویت با حمایت اجتماعی r=0/30) ، (p> 0/01 و رضایت از زندگی r= 0/36) ، (p> 0/01 رابطه مثبت و معنادار اما کم را نشان داد؛ بنابراین هر چه افراد معنوی تر باشند، رضایت بیشتری از زندگی خوددارند و هرچه افراد حمایت اجتماعی بیشتری ادراک کنند معنوی تر خواهند بود. رابطه بین تابآوری با متغیر حمایت اجتماعی r=0/48) ، (p> 0/01 مثبت و معنادار بود؛ بنابراین هر چه افراد حمایت اجتماعی بیشتری ادراک کنند، تاب آوری بیشتری در موقعیتها نشان خواهند داد. متغیر تاب آوری نیز با رضایت از زندگی رابطه مثبت و معنادار r=0/45) ، (p> 0/01 داشت؛ بنابراین هر چه افراد رضایت بیشتری از زندگی داشته باشند تاب آوری بیشتری در موقعیت ها نشان خواهند داد. بین متغیر حمایت اجتماعی و رضایت از زندگی هم رابطه مثبت و معنادار r=0/48) ، (p> 0/01 وجود داشت؛ یعنی با افزایش حمایت اجتماعی رضایت افراد از زندگی افزایش خواهد یافت.

Keywords:

معنویت , تاب آوری , حمایت اجتماعی , رضایت از زندگی , نوجوانان