پهنه بندی اقلیم آسایش گردشگری استان کرمان با استفاده از شاخص آب و هوای توریسم TCI

گردشگری امروزه یکی از مهمترین و موثرترین عوامل توسعه اقتصادی و همچنین یکی از زمینه های برجسته ارتباطات اجتماعی و فرهنگی به شمار می آید. گردشگری خواص و پیامدهای ویژه ای دارد که میتواند به منزله یکی از نیروهای محرک توسعه اقتصادی مناطق مختلف کره زمین مطرح گردد. در این پژوهش جهت ارزیابی اقلیم آسایش گردشگری استان کرمان از 7 ایستگاه سینوپتیک(کرمان، بم، جیرفت، شهربابک، کهنوج، سیرجان و بافت)، در محدوده استان کرمان و با به کار گیری شاخص TCI از پارامترهای اقلیمی میانگین حداقل دمای روزانه، میانگین دمای روزانه، حداقل رطوبت نسبی روزانه، متوسط رطوبت نسبی روزانه، مجموع بارش، مجموع ساعات آفتابی و متوسط سرعت باد، طی دوره آماری 20 ساله((1394-1374، و جهت پهنه بندی و تهیه نقشه های اقلیم گردشگری استان کرمان در نرم افزار GIS از روش IDW استفاده شده است. نتایج این پژوهش نشان داد که، مناطق شمالی و غربی استان نسبت به مناطق جنوبی و شرقی دارای شرایط آب هوایی مناسب و پتانسیل مناسبی برای گردشگری هستند. با رسم نقشه های پهنه بندی استان مشخص گردید که در ماه های فروردین، اردیبهشت، خرداد، شهریور، مهر، آبان، آذر و اسفند در بخشهایی از استان شرایط ایدهآل برای گردشگری حکمفرما میباشد.

Keywords:

گردشگری , شاخص آب و هوای توریسم((TCI , پهنه بندی , استان کرمان