بررسی اثر تنش خشکی و قارچ مایکوریزا بر برخی از خصوصیات مورفوفیزیولوژیکی بادام شاهرود 21

بهره گیری از رابطه همزیستی گیاه با قارچ های مایکوریزا یکی از راهکارهای کاهش تنش خشکی است که اخیرا درکشاورزی بسیار بهکار میرود. در این راستا به منظور بررسی برهمکنش قارچ های مایکوریزا و سطوح مختلف تنش خشکیبر برخی از خصوصیات مورفوفیزیولوژیکی بادام شاهرود 21 ، آزمایشی گلدانی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاتصادفی با 3 تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی شامل سه گونه قارچ مایکوریزا (Glomus intraradices ، G. etunicatum و G. versiforme همراه با عدم کاربرد قارچ و چهار سطح تنش خشکی (100، 75، 50 و 25% ظرفیت زراعی مزرعه) بودند. بر اساس نتایج به دست آمده برهمکنش قارچ و تنش خشکی، میزان رطوبت شاخساره و کلروفیل کلرا افزایش داد اما تاثیر معنیداری بر شاخص سطح برگ نداشت. به علاوه اثر کاربرد قارچ G. versiforme و G. etunicatum بر محتوای نسبی آب برگ، G. intraradice ب ر میزان رطوبت ریشه و هر سه گونه قارچ بر میزان قندمحلول معنادار بود و سبب افزایش آنها شد. از طرفی در سطح تنش خشکی 25 % ظرفیت زراعی مزرعه نیز افزایشمعنی دار پرولین نسبت به تیمار شاهد ملاحظه گردید.

Keywords:

بادام , G. versiforme , G. etunicatum , Glomus intraradices , تنش خشکی