ارزیابی اثرات اجتماعی دفاتر تسهیل گری در پیشبرد برنامه های بازآفرینی بافت فرسوده شهری نمونه موردی: محله زینبیه اصفهان

برنامه های متعددی به منظور باز آفرینی بافت های فرسوده در منطقه 14 اصفهان تهیه گردیده که به دلیل مسائلی از قبیل عدم مشارکت ساکنین، پایین بودن سطح در آمد، پایین بودن سطح سواد، عدم اعتماد به ساختار مدیریت شهری و مشکلات مالکیت اراضی موفق نبوده است. دفتر باز آفرینی (تسهیلگری) منطقه 14 از سال 1395 به منظور تسهیل گری در پیشبرد برنامه های بازآفرینی بافت فرسوده منطقه 14 افتتاح گردیده است. این پژوهش با هدف ارزیابی اثرات اجتماعی دفاتر تسهیل گری در پیشبرد برنامه بازآفرینی بافت فرسوده شهری انجام شده است و به دنبال میزان توجه دفتر تسهیل گری منطقه 14 به شاخص های اجتماعی و همچنین میزان موفقیت آن در دستیابی به اهداف تعیین شده ای که براساس آن شکل گرفته است می باشد. شاخص های اجتماعی با توجه به رویکرد ارزیابی اثرات اجتماعی ( SIA) و اهداف دفاتر تسهیل گری استخراج شده و از دیدگاه ساکنین بافت مورد ارزیابی قرار گرفته است. این پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی است و از نظر هدف تحقیقی کاربردی می باشد روش جمع آوری داده ها متکی بر برداشت میدانی و پیمایشی (پرسشنامه) وهمچنین اسناد کتابخانه ای می باشد. داده های جمع آوری با استفاده از نرم افزار های Excel و Spss و مورد تحلیل قرار گرفته است و با استفاده از روش میانگین فریدمن سنجه های پژوهش رتبه بندی شده است. یافته های پژوهش نشان می دهدکه مهمترین ضعف دفتر تسهیل گری منطقه 14 عدم آگاهی بخشی کافی به ساکنین، عد تحقق پذیری برنامه ها و ضعف در اعتماد سازی می باشد و مهم ترین نقاط قوت آن در ایجاد تعلق اجتماعی، توجه به ارزش های فرهنگی و افزایش دغدغه مندی جهت مشارکت در فرآیند بازآفرینی محله زینبیه بوده است

Keywords:

بافت فرسوده , ارزیابی اثرات اجتماعی , بازآفرینی شهری , مشارکت اجتماعی , دفترتسهیل گری محله زینبیه