راهبردهای بازآفرینی پایدار ارزش های کالبدی در بافت های تاریخی (مطالعه موردی: سرای مستوفی شهر نیشابور)

ابنیه تاریخی شهرها میراث ارزشمند معماری و کالبدی به جا مانده از گذشتگان ماست که در طول زمان در هویت بخشی به حیات شهری نقش بارزی ایفا نموده است. برنامه های نوسازی و مرمت ابنیه تاریخی در سال های اخیر که بدون توجه به هویت تاریخی و اجتماعی این بناها صورت گرفته اند، تهدیدی جدی برای حفظ حیات و انسجام این بناها بوده و بافت های تاریخی را با معضلات جدی مواجه ساخته اند. هدف از این پژوهش یافتن رویکردهای بازآفرینی پایدار در بناهای تاریخی و تطبیق آن ها در سایه مبانی نظری خاص این مرز و بوم است تا از این طریق از کاربردی بودن و پایداری هرچه بیشتر این رویکردها اطمینان حاصل شود. بدین منظور سرای مستوفی که یکی از بناهای تاریخی شهر نیشابور و دارای عناصر ارزشمند کالبدی است؛ به عنوان مطالعه موردی انتخاب شده است. روش تحقیق پژوهش حاضر توصیفی تحلیلی می باشد و با استفاده از الگوی تحلیلی SWOT به شناسایی نقاط قوت و ضعف، فرصت ها و تهدیدها جهت تدوین راهبردهای اجرایی بازآفرینی پایدار سرای مستوفی پرداخته شده است. یافته های بدست آمده حاکی از آن است که تزریق تعاملات اجتماعی و خاطره جمعی در یک فضای تاریخی، گم شده و مرده شهری در کنار بازسازی دوباره ساختارهای اصیل بنا می تواند پایداری را در فرآیند بازآفرینی بناهای کهن و تاریخی فراهم آورد.

Keywords:

بازآفرینی پایدار , ارزش کالبدی , سرای مستوفی , شهر نیشابور