شناخت اجتماعی؛ عرصه ی راهبردی توسعه ی صلح

توسعهی عینی صلح، مستلزم توسعه و گسترش مرزهای مفهومی صلح است که این امر، رفت و آمد صلح در میدانهای متفاوت و عرصههای مشترک بینابینی دانش را میطلبد. میدانها و عرصههای مشترک علوم، بستر تعامل و تفاهم و توسعهی مفاهیم و خلق برنهادهای نو میباشند. شناخت اجتماعی از جمله این عرصههاست که بازتعریف، فهم دوباره و توسعه مرزهای ذهنی و عینی صلح را میزبانی و پشتیبانی میکند؛ به نظر میرسد شناخت اجتماعی صلح ، یکی از مبادی مشترک و صلحآمیز مفهوم صلح در علوم اجتماعی، علوم شناختی، روانشناسی و سایر رشتههای علوم انسانی باشد. شناخت اجتماعی صلح، روشنسازی فرآیندهای زیربنایی و چگونگی پیوند ذهن و واقعیت صلح است و به این میپردازد که ما درباره صلح و روابط بین این مفهوم با خودمان و محیطهای اجتماعی که در آن زندگی می کنیم، چگونه می اندیشیم. شناخت اجتماعی صلح، راههایی را نشان می دهد که اطلاعات مربوط به صلح چگونه در جهان اجتماعی ما تفسیر، تحلیل، ضبط و استفاده می شوند. واکاوی شناخت اجتماعی صلح میان شهروندان از جمله در طرحواره ها، گمانه زنی ها و عواطفشان نسبت به صلح در بستر تعاملات روزمره به خصوص در فضاهای شهری، مرزهای این قلمرو در شهر را تا حدود زیادی آشکار می نماید. بررسی صلح به عنوان یک پدیده اجتماعی به خودآگاهی و شناخت تجربی نیاز دارد؛ صلح در تهران به وسیله مردم تهران از شهروندان تا مسئولان بوجود آمده و نتایج و عواقب آن نیز توسط همین مردم احساس می شود. ابعاد و گسترهی مفهومی و چگونگی پیوند ذهن و واقعیت صلح در شهر تهران به مثابه یک آگاهی در زیست جهان شهروندان تهرانی در سلسله معانی مشترکی که شهروندان با یکدیگر، مدیران شهری و قوانین حاکم سهیم اند شناسایی می شود؛ در این مقاله شناخت اجتماعی صلح مدیران شهری مد نظر قرار گرفته و تلاش شده است با روش تحقیق کیفی تحلیل محتوا و تحلیل گفتمان، مصادیق صلح در اسناد بالادستی مدیریت شهری، سیاست ها و رویکردهای شهرداران، آموزش و ترویج فرهنگی در تبلیغات شهری و پژوهشهای شهری، ماهیت و مرزهای این شناخت و طرحوارههای صلح دراذهان مدیران شهری شناسایی شود.

Keywords:

تهران , شناخت اجتماعی , شهروند , صلح , مدیریت شهری