تأمین مالی پروژه محور از نگاه بانک های ایرانی فرصت یا تهدید

دولتها همواره برای ایجاد زیرساختهای توسعه در تلاش بودهاند. از جمله این زیر ساختها پروژه های ساخت و احداث در صنایع مادر مثل آب، انرژی، حمل و نقل و ارتباطات است. از آنجا که تأمین مالی این پروژهها همواره با مشکل کمبود نقدینگی روبرو بوده است نوعاً با تأخیر به بهره برداری میرسیده اند و لذا دولتها همیشه به نوعی به دنبال راه حلی برای حل این مشکل بوده اند. تجربهای که در کشورهای توسعه یافته با موفقیت همراه بوده ایجاد تعاملی سازنده بین دولت و بخش خصوصی برای انجام این نوع پروژه هاست، به طوری که دولت بیشتر به عنوان یک پشتیبان در این پروژه ها حضور داشته و مسایل اجرایی، فنی و تأمین مالی توسط بخش خصوصی صورت گرفته است. در این مسیر رو به تکامل بانکها نیز نقش خود را از خزانهدار دولت به یک واسطه مالی واقعی که قدرت تفکیک و انتخاب در نوع سرمایه گذاریها از حیث توجیه پذیری واقتصادی بودن را دارند، ارتقا دادهاند. در سالهای اخیر در کشور ما نیز دولت به سمت کوچک کردن دامنه فعالیتهای اقتصادی و برون سپاری این نوع فعالیتها با تأکید بر نقش نظارتی خود در راستای تشویق بخش خصوصی برای افزایش و تقویت توانمندی های این بخش حرکت کرده است که از جمله محاسن آن افزایش قدرت رقابت و قابلیت های بیشتر برای بخش خصوصی است. حال که بخش خصوصی در اجرای پروژه های زیر ساخت قویتر از همیشه ظاهر شده بانکها و مؤسسات پولی و مالی نیز به عنوان یکی از ارکان مهم توسعه می بایست همپای این پیشرفت از ابزارها و تکنیک های نوین تأمین مالی و اعطای اعتبارات استفاده کنند. از این منظر بهترین رویکرد احتمالی مؤسسات تأمین مالی ایرانی برای مواجه با شرایط جدید از حیث نوع عقود، تضامین، وثایق و نرخهایی متفاوت از گذشته چیست؟ این مقاله ضمن بررسی نقش بانکها در اجرای پروژه های زیر ساخت در قالب شرکت های پروژه بر لزوم توجه کافی به فرصت بالقوه ایجاد شده برای مشارکت بانکها در این پروژه ها تاکید دارد