بررسی ارتباط خودکارآمدی با سازگاری معنوی و امید به زندگی در بزرگسالان زلزله زده ساکن شهرستان سرپل ذهاب

سابقه و هدف زلزله ها از جمله فاجعه آمیزترین بلایا در بین مخاطرات طبیعی هستند و هرساله تلفات زیادی را در سراسرجهان موجب می شوند، ایران نیز به دلیل قرار گرفتن روی یکی از کمربندهای زلزله خیز جهان یکی از کشورهای زلزله خیز به شمارمی رود. از متغیرهای محافظتی شناخته شده می توان به خودکارآمدی، معنویت و امید به زندگی اشاره نمود. هدف از این پژوهش،تعیین ارتباط خودکارآمدی با سازگاری معنوی و امید به زندگی در بزرگسالان زلزله زده ساکن شهرستان سرپل ذهاب می باشد.مواد و روش ها پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی- تحلیلی است که بر روی 135 نفر از بزرگسالان زلزله زده شهرستان سرپلذهاب صورت گرفت. گردآوری داده ها با استفاده از پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر، امید به زندگی هرث، سازگاری معنویانجام شد. سپس تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار SPSS24 صورت گرفت.یافته ها در این مطالعه 135 بزرگسال وارد مطالعه شدند، 2 65 درصد مرد و مابقی زن بودند، میانگین سن نمونه ها49 11 ± 64 41 سال بود. میانگین و انحراف معیار متغیر خودکارآمدی برابر با 29 10 ± 64 55 ، سازگاری معنوی 17 35 ± 47 150و امید به زندگی 75 5 ± 44 28 بدست آمد. بین خودکارآمدی و سازگاری معنوی ارتباط معنادار و مثبتی وجود داشت. بینخودکارآمدی و امید به زندگی همچنین امید به زندگی و سازگاری معنوی ارتباط مثبت و معنا داری دیده شد.بحث و نتیجه گیری یافته های پژوهش حاضر نشان داد بین خودکارآمدی، امید به زندگی و سازگاری معنوی همبستگی بالاییوجود دارد.

Keywords:

زلزله , خودکارآمدی , سازگاری معنوی , امید به زندگی