بررسی مهارت مدیریت هیجانات در شخصیت های شاهنامه

مدیریت هیجانات، یکی از مهارت های دهگانه در تعریف سازمان جهانی بهداشت است. در پژوهش حاضر، با تکیه بر این مهارت، شخصیت های شاهنامه مورد واکاوی روانشناختی قرار گرفته و از این رهگذر، توانمندی فردوسی در پردازش شخصیت های متفاوت، بررسی شده است. این که مدیریت هیجانات در علم روانشناسی به چه معناست؛ کدام شخصیت ها مدیران هیجانات خود و پیرامونیان هستند؛ نقش خردمندان شاهنامه در مهارت حاضر چیست؛ هیجانات مدیریت نشده چه پیامدهایی دارند و چرا دارندگان هوش هیجانی بالا گاه قربانیان تراژدی ها می شوند، از موضوعات محوری این نوشتار است. با نگاهی در شاهنامه، در می یابیم روند داستان ها در اثری که متعلق به هزاره پیشین است، به گونه ای پیش می رود که گویی حکیم توس با آگاهی از ظرفیت بالای این علم به ظاهر نوین اروپایی، به درایت و ظرافت اندیشه، دارندگان سبک های رفتاری متفاوت را در کنار یکدیگر قرار می دهد و در تقابل هیجانات مدیریت شده و نشده، نقاط اوج داستان هایش را می آفریند که در پی آن گاه اتفاقاتی خجسته رقم می خورد و هرازگاهی داستان ها به تراژدی می انجامد. بر اساس این پژوهش، جراتمندان و خردمندان شاهنامه، در شمار مدیران موفق هیجانات و پنج دیوی که فردوسی برمی شمارد، مصداق برخی از هیجانات مدیریت نشده در علم روانشناسی هستند. روش این مقاله، تحلیل محتوای کیفی و جامعه آماری آن، تمام ابیات شاهنامه است.

Keywords:

شاهنامه , فردوسی , مهارت های زندگی , مدیریت هیجان , خرد