بررسی رابطه بین هوش هیجانی و توانمندی شغلی کارکنان

هر سازمانی درصدد است از تمام تواناییها و ظرفیتهای کارکنان خود استفاده کند و استعدادهای بالقوه آنان را بالفعل درآورد این امرجز با شناخت واقعی نیازها و شرایط حاکم بر محیط کار مقدور نمیباشد. برای این منظور بایستی فرصت ها و امکانات و محیط کاریمناسب را برای کارکنان بوجود آورد، درسالهای اخیر توانمند سازی کارکنان توجه زیادی ر ا به خود معطوف کرده است. در این راستاهدف پژوهش حاضر بررسی بین هوش هیجانی و توانمندسازی شغلی کارکنان دانشکده علوم پزشکی اصفهان می باشد. در اینپژوهش سعی شده است با توجه به مدل مفهومی، ابعاد هوش هیجانی را بررسی و ارتباط آن با توانمندسازی بررسی شود. روشپژوهش توصیفی-همبستگی بوده و نمونه پژوهش 274 نفر از کارکنان دانشکده علوم پزشکی اصفهان را در بر می گیرد که با روشنمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند فرضیه اصلی پژوهش عبارت است از اینکه بین هوش هیجانی و توانمندسازی شغلیکارکنان رابطه وجود دارد. در این پژوهش به منظور تبیین روابط بین متغیرها از پرسشنامه های استاندارد شوت و پرسشنامهتوانمندسازی شورت و روینهارت (1997) استفاده گردیده است. نتایج اصلی پژوهش نشان داد که بین هوش هیجانی و توانمندسازیشغلی کارکنان رابطه مثبت معنی دار (در سطح 05 / 0) وجود دارد و هر چه شرایط کاری ارتقاء یابد، توانمندسازی کارکنان در حرفهشان بهتر خواهد شد. همچنین یافته های پژوهش نشان داد بین مولفه های توانمندسازی شامل احترام ، رشد حرفه ای ،تاثیرگذاری،خودکارامدی ،تصمیم گیری و خوداختیاری و سه مولفه هوش هیجانی رابطه مثبت معنادار (در سطح 05 / 0) وجود دارد که نشان دهندهارتباط معنی دار بین مولفه های توانمندسازی شغلی با مولفه های هوش هیجانی می باشد.

Keywords:

هوش هیجانی , توانمندسازی شغلی نیروی انسانی , کارکنان دانشکده علوم پزشکی اصفهان