حق برخورداری از
تامین اجتماعی یکی از مهمترین حقوق انسان هاست که در اسناد حقوق بشر، تعهدات بین المللی دولت ها و نیز قوانین اساسی مورد تاکید قرار گرفته است. این حق امروزه در چهر یک سازمان حقوقی با خصوصیات ویژه و محتوی مشخص (دارای استانداردهای حداقلی در سطح جهانی) ظاهر شده است و تامین آن از یک رشته اصول کلی ت بعییت می کند که در اعمال و تفسیر قوانین و مقررات ملی و بین المللی ناظر بر آن منشا اثر هستند. با عنایت به گسترش
تامین اجتماعی به عنوان یکی از نیازهای جوامع در دوران معاصر و از سویی با توجه به قوانین و مقررات بین آلمللی که حق برخورداری از
تامین اجتماعی را به عنوان حق هر فرد تلقی می کند و پذیرش کشورها، امروز توجه به جایگاه حقوق
تامین اجتماعی بیش از گذشته مورد توجه قرار گرفته است. از سویی با عنایت به ماهیت عمیق حقوق
تامین اجتماعی و نیز ارتباط عمیق آن با شاخه های حقوق عمومی و حقوق فردی برخورداری از دانش حقوق اساسی، حقوق بشر، حقوق کار، حقوق اداری، حقوق مالیه، حقوق قراردادها، حقوق خانواده، مسئولیت مدنی، حقوق ارث و … ضروری می نماید مقاله ای که در پیش روست با مروری تحلیلی بر روند تاریخی و زمینه های شکل گیری نظام جامع رفاه و تامین اجتماعی، ویژگی های اصلی این قانون در
ایران مورد نقد و ارزیابی قرار گرفته است.