استراتژی چند جانبه آمریکا در قبال برنامه هسته ای ایران 2014-2018

به کاربردن استراتژی در نظام بین الملل عاملی برای تولید امنیت برای کشور هدف است. بنابراین استراتژی بزرگ آمریکا در قبال ایران پس از برجام بر اساس افزایش امنیت هژمون و متحدانش در منطقه خاورمیانه است. دونالد ترامپ بعد از خروج از توافق هسته ای با فشار آوردن به ایران از طریق نظام تحریم و هماهنگ با متحدانش به منظور ایجاد و گسترش نارضایتی داخلی از سیاست های دولت و حاکمیت ایران در قبال اتخاذ رویکرد جدید در موضوعات هسته ایف موشکی و ماجراجوی هایی منطقه ای ناراضی می باشد. تنش های ایران و غرب نه محصول برنامه هسته ای ایران، بلکه مبتنی بر ترس آمریکا از حضور هژمونی جدید منطقه ای در خاور میانه و حضور اسرائیل در منطقه است، هرچند نباید از نقش برخی کشورهای عربی به ویژه عربستان غافل شد. پرسش اصلی مقاله این گونه مطرح می شود که استراتژی آمریکا در قبال ایران پس از برجام چه بوده است نگارندگان با بهره گیری از چارچوب نظری الگوی هژمونی؛ به تبیین این سوال می پردازند که آمریکا پس از برجام با تکیه بر چهار سیاست: اجبار ایران برای عقب نشینی از مواضع منطقه ای خود، توازن دریایی، اصلاح روابط هژمون در خاورمیانه و درگیری- تعامل متقابل در قبال ایران تلاش می کند که نفوذ منطقه ای ایران در خاور میانه را تحت کنترل قرار داده و در صورت امکان آن را تضعیف بکند. روش پژوهش در این مقاله توصیفی- تحلیلی است و برای گردآوری اطلاعات نیز عمدتا از روش کتابخانه ای استفاده شده است.

Keywords:

آمریکا , ایران , پسا برجام , خاورمیانه , استراتژی