اثر تمرینات تناوبی بالینی (HIIT) بر ظرفیت آنتی اکسیدانی تام زنان مبتلا به دیابت نوع دوم

هدف از این تحقیق بررسی اثر تمرینات تناوبی بالینی (HIIT) بر گلوکز سرم خون و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام زنان مبتلا به دیابت نوع دوم را مورد بررسی قرار دهد. برای نیل به این هدف گروهی از زنان مبتلا به دیابت نوع دوم با دامنه سنی 35 تا 40 سال انتخاب و به صورت تصادفی و مساوی در دو گروه تمرینات تناوبی بالینی و گروه کنترل تقسیم شدند. مطالعه حاضر شامل دو مرحله خونگیری در مراحل پیش آزمون و پس آزمون می باشد. گروه تمرین تناوبی به مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه به اجرای تمرین مورد نظر پرداختند. شرکت کنندگان گروه کنترل نیز به مصرف دکسترین پرداختند. 24 ساعت پس از اجرای تمرینات مورد نظر و مصرف مکمل تیامین، از افراد خونگیری به عمل آمد. پس از جمع آوری داده های مورد نظر تجزیه و تحلیل آنها با استفاده از آزمون تی وابسته و تحلیل واریانس یکراهه در نرم افزار SPSS22 انجام گرفت. نتایج نشان داد که تمرینات تناوبی بالینی بر گلوکز سرم خون زنان دیابتی نوع دوم تاثیر معنی داری دارد بصورتی که میانگین گلوکز سرم خون زنان دیابتی نوع دوم از مرحله پیش آزمون (71/211) تا مرحله پس آزمون (71/181) میلی گرم بر دسی لیتر کاهش معنی داری داشته است. همچنین تمرینات تناوبی بالینی، میانگین ظرفیت آنتی اکسیدانی تام زنان دیابتی نوع دوم را از مرحله پیش آزمون (05/1) تا مرحله پس آزمون (41/1 میلی مول بر لیتر) بصورت معنی داری افزایش داد. با توجه به تاثیر معنادار تمرین تناوبی بالینی بر شاخص ظرفیت آنتی اکسیدانی تام و نیز اهمیت این نوع شاخص در بروز بیماری ها، به افراد مبتلا به دیابت نوع دوم درگیر در این نوع بیماری ها استفاده از تمرین تناوبی بالینی توصیه می شود.

Keywords:

تمرینات تناوبی بالینی , گلوکز سرم خون , ظرفیت آنتی اکسیدانی تام , دیابت نوع دوم