بررسی رابطه ارگونومی جامع با سطح فرسودگی شغلی کارکنان

مقدمه: در کشورهای مختلف دنیا؛ درصد قابل توجهی از کارکنان هر سازمان، گرفتار فرسودگی شغلی می شوند. پر واضح است که پیشگیری از وقوع فرسودگی شغلی، در ارتقاء بهداشت روانی افراد و در نتیجه ارتقاء کیفیت ارایه خدمات نقش بسزایی دارد. یکی از مباحثی که میتواند در کاهش فرسودگی زودرس مفید واقع شود به کارگیری دانش ارگونومی جامع ) ارگونومی خرد و کالن( است. هدف اصلی این مطالعه بررسی ارتباط برخی از متغیرهایی مطرح در مبحث ارگونومی جامع با فرسودگی شغلی میباشد. روش کار: این مطالعه کاربردی بوده و جامعه آماری آن یکی از بیمارستانهای شهر یزد، شامل بخشهای مختلف با 506 نفر پرسنل میباشد . حجم نمونه بر اساس جدول مورگان برابر با 216 نفر تعیین شد. جمع آوری داده های آماری از طریق پرسشنامه های مختلف و با روش تصادفی مطبق انجام گرفت.یافته ها: نتایج مطالعه نشان میدهد که فرسودگی شغلی کارکنان در حد متوسط و حمایت سازمانی ادراک شده توسط کارکنان کمتر از حد متوسط است و بین فرسودگی شغلی با متغیرهای مطرح در ارگونومی جامع رابطه منفی و معنادار وجود دارد. ضمنا نتایج مطالعات نشان میدهدکه متغیرهای دموگرافیک بر فرسودگی شغلی کارکنان موثر است. نتیجه گیری: در این مطالعه ضمن بررسی سطح فرسودگی شغلی، حمایت سازمانی، عدالت سازمانی و شرایط فیزیکی محیط؛ میزان کاهش فرسودگی شغلی در برابر بهبود شرایط ارگونومیکی خرد و کالن ارزیابی شد. نتایج بدست آمده در این مطالعه با نتایج مطالعات محققین مختلف مطابقت دارد. در پایان مطالعه بر اساس نتایج تحقیق، چند پیشنهاد عملیاتی و پژوهشی به منظور کاهش فرسودگی شغلی ارایه گردید.

Keywords:

ارگونومی جامع , فرسودگی شغلی , حمایت سازمانی , , عدالت سازمانی , شرایط فیزیکی محیط کار ,