پیش بینی اعتیاد به اینترنت بر اساس گرایش به رفتارهای پرخطر، مدل زیستی شخصیت کلونینجر و خودکنترلی

هدف پژوهش پیش بینی اعتیادبه اینترنت بر اساس مدل شخصیت کلونینجر، گرایش به رفتارهای پرخطر و خودکنترلی دردانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز بود. پژوهش توصیفی تحلیلی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه شهید چمران اهواز در بهار و تابستان سال ۱۳۹۹ بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس۳۰۰ نفر انتخاب و به پرسشنامه های اعتیاد به اینترنت کیمبرلی یانگ (۱۹۹۶)، ویژگی شخصیتی سرشت و منش کلونینجر (۱۹۸۶)، رفتارهای پرخطر معینی (۱۳۹۳) و خودکنترلی تانجنی و همکاران (۲۰۰۴) پاسخ دادند. داده ها با آزمون رگرسیون چندگانه با روش ورود همزمان و ضریب همبستگی پیرسون به کمک نرم افزار SPSS-۲۴ تحلیل شدند. نتایج نشان داد بین رفتارهای پرخطر، خودکنترلی منع کننده، خودکنترلی اولیه و اعتیاد به اینترنت رابطه وجود دارد. همچنین بین نوجویی، آسیب پرهیزی، پاداش وابستگی و پشتکار از ابعاد سرشتی شخصیت و خودراهبردی، خودفراروی و همکاری از ابعاد منش شخصیت با اعتیاد به اینترنت رابطه وجود دارد. تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد خودکنترلی منع کننده، همکاری، رفتارهای خشونت آمیز، خودراهبردی، خودفراروی و پاداش وابستگی ۵۱ درصد قدرت پیش بینی کنندگی اعتیاد به اینترنت را دارند و به ترتیب قوی ترین متغیرها برای پیش بینی هستند. به طورکلی نتایج حاکی از آن بود که اعتیاد به اینترنت بر اساس مدل هفت عاملی شخصیت کلونینجر، گرایش به رفتارهای پرخطر و خودکنترلی قابل پیش بینی است.

Keywords:

اعتیاد به اینترنت , خودکنترلی , گرایش به رفتارهای پرخطر , مدل هفت عاملی شخصیت کلونینجر