اثربخشی آموزش مهارتهای اجتماعی بر خلاقیت پسران ابتدایی شهرستان شیراز

هدف پژوهش حاضر، اثربخشی آموزش مهارتهای اجتماعی بر خلاقیت پسران ابتدایی شهر شیراز بود. طرح پژوهش حاضر، نیمهآزمایشی با گروه کنترل بود. جامعه ی پژوهش حاضر شامل کلیه ی دانش آموزان پسر دوره ی ابتدایی شهر شیراز بود که با روشنمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای، 40 دانش آموز انتخاب شدند و به طور تصادفی به دو گروه مساوی آزمایش یا کنترل تخصیصیافتند. ابزار مورداستفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه خلاقیت عابدی است. برای گروه آزمایش، 8 جلسه ی 60 دقیقه ای هفتگیبرنامه ی آموزش مهارت های اجتماعی اجرا شد ولی گروه کنترل هیچگونه مداخله ای دریافت نکرد. برای تجزیه وتحلیل داده ها ازروش های آمار استنباطی تحلیل کواریانس چندمتغیری (MANCOVA) و تک متغیری (ANCOVA) استفاده شد. تحلیل هایآماری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-25 انجام شد. نتایج MANCOVA و ANCOVA نشان داد که مداخله ی به کاررفتهباعث افزایش خلاقیت، دانش آموزان پسر می شود. به طورکلی، می توان گفت که مداخله ی آموزش مهارت های اجتماعی برای کمکبه دانش آموزان پسر اثربخش است و توصیه می شود.

اثربخشی آموزش مهارتهای اجتماعی بر خلاقیت پسران ابتدایی شهرستان شیراز Keywords:

مهارت های اجتماعی , خلاقیت , دانش آموز