تاثیر روش های مختلف مدیریت کم آبیاری بر عملکرد، اجزای عملکرد و کارایی مصرف آب گوجه فرنگی در کشت هیدروپونیک

تشدید بحران آب در سال های اخیر، کم آبیاری را به عنوان یکی از مدیریت های به کار رفته برای کسب محصول با درآمد و سود بیشینه مورد توجه قرار داده است. در این پژوهش، اثر روش های آبیاری تنظیم شده RDI و خشکی موضعی ریشه PRD بر گوجه فرنگی در شرایط کشت هیدروپونیک بررسی شد. تیمارهای آزمایش، شامل تیمارهای آبیاری RDI در دو سطح 85 و 70 درصد نیاز آبی گیاه، آبیاری PRD در دو سطح 85 و 70 درصد نیاز آبی گیاه که به صورت متناوب آبیاری را انجام می دادند و شاهد در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار اجرا شدند. نتایج نشان داد که شیوه ها و سطوح مختلف کم آبیاری بر وزن تر وخشک ریشه، وزن تر و خشک ساقه، وزن خشک بوته، وزن میوه و کارایی مصرف آب محصول و بخش هوایی تاثیر معنی داردارد؛ ولی بر وزن تر و خشک و میزان آب برگ، سطح برگ، شاخص سطح برگ، سطح برگ ویژه، نسبت سطح برگ، وزن بیوماس و شاخص برداشت تاثیر معنی داری نداشته است. بیشترین وزن میوه در بوته و کارایی مصرف آب در تیمار PRD85 به میزان به ترتیب 2572/5 گرم و 16/07 کیلوگرم بر مترمکعب و کمترین آن در تیمار PRD70 به میزان به ترتیب 1189/5 گرم و 9/02 کیلوگرم بر مترمکعب به دست آمد. همچنین، کم آبیاری به صورت خشکی موضعی ریشه با سطح 85 % نیاز آبی گیاه به عنوان بهترین روش برای کشت هیدروپونیک گوجه فرنگی انتخاب شد.

Keywords:

خشکی موضعی ریشه , کم آبیاری , کشت بدون خاک , کارایی مصرف آب , گوجه فرنگی.