بررسی رابطه نشخوارهای ذهنی، خودناتوان سازی و انگیزه پیشرفت با موفقیت تحصیلی دانشجویان دانشگاه های شهر گرگان در سال 1395

مقدمه: عوامل فردی مختلفی می توانند در پیشرفت تحصیلی دانشجویان موثر باشند که ازجمله آنها می توان به نشخوارهای ذهنی، خود ناتوان سازی و انگیزه پیشرفت اشاره نمود. مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه این سه عامل با موفقیت تحصیلی دانشجویان دانشگاه های شهر گرگان در سال 1395 انجام شد. روش ها: این پژوهش مقطعی از نوع کاربردی و روش آن به صورت توصیفی پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش متشکل از تمامی دانشجویان دانشگاه های شهرستان گرگان است که بر اساس جدول کرجسی و مورگان 200 نفر به صورت نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزارهای مورداستفاده در پژوهش عبارت اند از: پرسشنامه مقیاس نشخوار ذهنی تامل، مقیاس خود ناتوان سازی، جونز و رودوالت، پرسشنامه انگیزه پیشرفت هرمنس بود. داده های پژوهش پس از اجرا توسط آزمودنی های نمره گذاری و تفسیر و سپس توسط نرم افزار SPSS نسخه 23 و با استفاده از روش ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه گا مبه گام مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج: از 200 دانشجوی مورد بررسی 56/5 درصد 113 نفرمرد و 43/5 درصد 87 نفر زن بودند میانگین سنی دانشجویان 20/62± 2/1 سال بود. یافته های مطالعه نشان داد که بین نشخوارهای ذهنی دانشجویان و پیشرفت تحصیلی همبستگی معناداری وجود دارد P<0/000 همچنین بین خود ناتوان سازی و پیشرفت تحصیلی ارتباط منفی معناداری وجود دارد P<0/000 بین انگیزه پیشرفت و پیشرفت تحصیلی ارتباط مثبت معناداری وجود دارد. r=0/765 نتیجه گیری: با توجه به تاثیر منفی نشخوارهای ذهنی و خودناتوان سازی بر پیشرفت تحصیلی باید تلاش کرد که با ایجاد کارگاه های آموزشی دردانشگاه ها نگرش مثبت و مسیولیت پذیری را دردانشجویان تقویت کرده، تفاوت های فردی را شناخته و انگیزه پیشرفت را تقویت نمود. نتایج نشان داد هرچه نشخوارهای ذهنی و خودناتوان سازی در افراد بیشترباشد، نمی توانند زمینه پیشرفت تحصیلی خود را فراهم کنند

Keywords:

نشخوارهای ذهنی , خود ناتوان سازی , انگیزه پیشرفت , موفقیت تحصیلی