خوانش شعر نوبت بر اساس رویکرد نشانه شناسی مایکل ریفاتر

شعر گفتار، یکی از جریان های برجسته شعر معاصر و شعری مخاطب محور است که در آن کنش القایی گفتار، مهمترین عامل در برقراری ارتباط میان متن و خواننده به شمار می آید. در این مقاله، شعر زایا و باز نوبت از مجموعه سفر به خیر سید علی صالحی به روش توصیفی- تحلیلی با تکیه بر رویکرد نشانه شناسی ریفاتر بررسی می شود. هدف از این پژوهش، درک ظرفیت ها و خوانشی جدید از شعر گفتار است. در خوانش دریافتی شعر نوبت که با تکیه بر نشانه های مستقیم صورت می گیرد، دلالت نهایی شعر، توصیفی صریح از آمیختگی رفتن و اندوه است. اما در خوانش دیگر متن که با توجه به کاربست چارچوب نظریه ریفاتر انجام شده، خواننده از نشانه های نشان دار و غیر مستقیم فضای روایی به فضایی سیاسی- عاطفی می رسد؛ چنان که مرگ، دلات نهایی شعر است و سیر زندان- ترانه- مرگ، چرخه ای مطابق با چرخه عناصر غیر دستوری، انباشت ها، منظومه های توصیفی، هیپوگرام ها و فضای بینامتنی از صدای شاملو و صدای دو شعر از احمدرضا احمدی و حافظ موسوی با شبکه دلالتی همسان مرگ است.

Keywords:

نشانه شناسیف مایکل ریفاتر , شعر گفتار , سیدعلی صالحی