نقش عناصر فرهنگی و ساختارهای عقیدتی در جامعه بر رشد یا کاهش جرایم خشن

صیانت و پیشگیری واژه ای است که دارای معانی متعددی است. به عنوان مثال مانع شدن امری است کلی که از راه های مختلف آموزش، وضع قوانین و مقررات، اعمال قانون و رفتارهای مناسب اخلاقی، معنوی، تربیتی و نظارتی انجام می گیرد. همچنین موضوع پیشگیری در رسالت دین، رهایی انسان ها از تباهی و فساد است؛ بنابراین پیشوایان دینی از آن دریغ ننموده و پیوسته بر آن سفارش نمودند. آموزش اموزه های دینی، یکی از مصادیق پیشگیری از بزهکاری است. توجه به آموزه های دینی مبتنی بر پیشگیری از بزهکاری اهمیت ویژه ای دارد. بی تردید در کشورمان اقدامات پیشگیری از وقوع تخلفات، جرایم خشن، انحراف، بزهکاری و گمراهی از اصول قضایی اسلامی و جز سیاست ها و تدابیر مهم است. عدم پایبندی به آموزه های دینی وسستی و ضعف در تقوا، شرایط و بستر ارتکاب جرم را فراهم می کند. این یکی ازمسایل و معضلاتی است که سازمان های متولی خدمات رسانی به شهروندان، ممک است با آن روبرو باشند. احصای روش های متفاوت می تواند این شرایط و بسترهای لازم را از بین ببرد و مانع رشد آن ها شود، به آموزه های دینی وت قویت روح ایمان و تقوا در افراد از یکسو و همچنین پرداختن به بایسته های فرهنگی متناسب به شان و کسوت جامعه ایرانی اسلامی و مومن بودن به آن ها می تواند ریشه آسیب ها و تهدیدها را بخشکاند. به دلیل اهمیت این موضوع و جایگاه حیاتی عنصر فرهنگی و تدین افراد، لذا هدف از این پژوهش بازشناسی نقش اثربخش اعتلای آموزه های اعتقادی و همچنین پایبندی به المان های فرهنگی جامعه، به منظور پیشگیری از جرایم خشن می باشد.

Keywords:

جرایم خشن , بزهکاری , قانون , فرهنگ , دیانت و اعتقادات