اثربخشی آموزش خود-دلسوزی بر احساس تنهایی و تاب آوری در زنان مطلقه بی بضاعت

قدمه: زنان مطلقه به دلیل رنج تنهایی و نداشتن تکیه گاه محکم در معرض انواع آسیبهای روانی میباشند.هدف: پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش خود-دلسوزی بر احساس تنهایی و تاب آوری در زنان مطلقه بیبضاعت انجام شد.روش: جامعه آماری شامل کلیه زنان مطلقه تحت حمایت سازمان بهزیستی شهر خرمآباد در سال 1396 بودند. 30 نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. روش پژوهش نیمه آزمایشی و طرح آزمایش، پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. ابتدا مقیاس احساس تنهایی اجتماعی و عاطفی بزرگسالان SELSA-) (S و پرسشنامه تاب آوری (Connor & Davidson, 2003) به عنوان پیش آزمون اجرا شد و آموزش متمرکز بر دلسوزی برای گروه آزمایش، در 8 جلسه اجرا شد ولی گروه گواه هیچگونه آموزشی دریافت نکرد. در مرحله پایانی نیز همه آزمودنیها به پرسشنامه های مذکور به عنوان پس آزمون پاسخ دادند.یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که بعد از تعدیل نمرات پیش آزمون میزان میانگین نمرات احساس تنهایی و زیر مولفه های آن تنهایی اجتماعی و تنهایی خانوادگی در گروه آموزش متمرکز بر دلسوزی به طور معنیداری پایین تر از گروه گواه است (p<0/05)، همچنین در گروه آموزش متمرکز بر دلسوزی میزان میانگین نمرات تاب آوری به طور معنیداری بالاتر از گروه گواه بود .(p<0/05)نتیجه گیری: آموزش متمرکز بر دلسوزی میتواند باعث کاهش افکار منفی که منجر به متمایز شدن فرد از دیگران و افزایش مکانیسم سازش مثبت در زنان مطلقه تحت حمایت بهزیستی میشود.

Keywords:

آموزش دلسوزی به خود , تاب آوری , احساس تنهایی , زنان مطلقه