بررسی رابطه هوش معنوی و شادکامی دانشجویان پردیس بنت الهدی صدر قزوین

معنویت یکی از نیازهای درونی انسان است که برخی از صاحب نظران، آن را متضمن بالاترین سطوح زمینه های رشد شناختی، اخلاقی، عاطفی و تلاش همواره آدمی برایپاسخ دادن به چراهای زندگی می کنند. هوش معنوی به عنوان زیربنای باورهای فرد نقش اساسی در زمینه های گوناگون به ویژه ارتقاء و تامین سلامت روانی دارد و از طرفی اهمیت نقش شادی در بهداشت روانی، سلامت جسمانی، کارآمدی و مشارکت اجتماعی از مهم ترین اولویت های روانشناسی قرار گرفته است. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین هوش معنوی با میزان شادی دانشجویان می باشد. روش این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه پردیس بنت الهدی صدر قزوین بوده که تعداد 90 نفر به عنوان نمونه ی این پژوهش به صورت نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب شدند و از پرسشنامه هوش معنوی با 14 گزینه و فهرست شادکامی آکسفورد با 29 گویه به عنوان ابزار پژوهش استفاده شده است. تحلیل نتایج با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون نشان داد که بین میانگین گروه های مختلف دانشجویان تفاوت معناداری وجود دارد. بدین معنا که با افزایش نمره هوش معنوی میزان نمره شادکامی نیز افزایش می یابد.

Keywords:

هوش معنوی , شادکامی , تفکر وجودی انتقادی , تولید معنای شخصی , آگاهی متعالی , بسط حالت هوشیاری