تاثیر موسیقی درمانی بر کاهش رفتارهای پرخاشگرانه کودکان اوتیسم (در خور مانده) شهر بندرعباس

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر موسیقی درمانی بر رفتارهای پرخاشگرانه کودکان اوتیسم در خود مانده در شهر بندرعباس انجام شد. این تحقیق یک پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل همه کودکان 6 تا 12 ساله با اختلالات طیف اوتیسم شهر بندرعباس می باشد که در سال تحصیلی 95-96 به تحصیل مشغول بودند. در این پژوهش از پرسشنامه پرخاشگری باس پری به عنوان ابزار سنجش استفاده شد که ابعاد مختلف پرخاشگری شامل پرخاشگری بدنی، کلامی، خشم و خصومت را ارزیابی می کرد. این پرسشنامه توسط والدین کودکان تکمیل گردید.نمونه پژوهش 10 کودک مبتلا به طیف اتیسم بودند که امتیاز پرخاشگری بیشتری در پرسشنامه داشتند و در دو گروه 5 نفره کنترل و آزمایش قرار گرفتند، انتخاب و قرارگیری به صورت تصادفی انجام شد. با گروه آزمایش چهارده جلسه نیم ساعته موسیقی هفته ای دو جلسه، به شیوه کارل ارف و به دو روش فعال و غیر فعال و به صورت انفرادی کار شد. در این مدت با گروه کنترل، هیچ نوع موسیقی کار نشد. پس از تکمیل مجدد پرسشنامه توسط والدین، بررسی نتایج تحلیل کوورایانس بر روی میانگین نمرات پیش آزمون، پس آزمون، نشان داد که موسیقی درمانی بر تمامی ابعاد پرخاشگری کودکان اوتیسم، شامل: پرخاشگری بدنی، پرخاشگری کلامی، خشم و خصومت تاثیر محسوسی در سطح معنی داری 0/05 P<0/0001 و باعث کاهش پرخاشگری در این کودکان می شود. پرخاشگری بدنی P<0/0001 پرخاشگری کلامی P<0/014 خشم P<0/001 خصومت P<0/0012، همچنین نتایج جانبی بدست آمده در این پژوهش نشان داد که: ویژگی های فردی شامل، سن و پایه تحصیلی، تاثیری در نتیجه مثبت موسیقی درمانی بر کاهش پرخاشگری بدنی، کلامی و خشم ندارند، اما این ویژگی ها در تاثیر موسیقی درمانی در راستای کاهش خصومت موثر هستند.

تاثیر موسیقی درمانی بر کاهش رفتارهای پرخاشگرانه کودکان اوتیسم (در خور مانده) شهر بندرعباس Keywords:

پرخاشگری , اوتیسم (در خود مانده گی) , موسیقی درمانی