اثربخشی آموزش تنظیم هیجان به مادران بر کاهش تکانش گری و رفتارهای کلیشه ای دانش آموزان اتیسم پسر مقطع ابتدایی شهرستان فلاورجان

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش تنظیم هیجان به مادران کودکان مبتلا به اتیسم بر کاهش تکانش گری و رفتارهای کلیشه ای دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی انجام گرفته است. روش تحقیق از نوع نیمه آزمایشی، با طرح پیش ازمون پس آزمون و با دو گروه آزمایش و کنترل است. جامعه آماری این پژوهش کلیه مادران با اختلال های طیف اتیسم شهرستان فلاورجان بودند، که از بین آنها نمونه ای به حجم 30 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جاگماری شدند، به طوری که هر گروه 15 نفر بود. از هر دو گروه پیش آزمون به عمل آمد و گروه هر دو گروه پس آزمون اجرا شد. ابزار گردآوری در این پژوهش، شامل آزمون تشخیصی اوتیسم گیلیام 2006 و تکانش گری هیرسچفیلد و همکاران 1965 بود. نتایج داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس نشانگر کارایی و اثربخشی عمل آزمایشی بوده است. به نظر می رسد که آموزش تنظیم هیجان به مادران کودکان مبتلا به اتیسم برکاهش تکانش گری و رفتارهای کلیشه ای دانش آموزان p<0/01 گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شده، اما موجب بهبود مشکلات ارتباطات اجتماعی و تعاملات اجتماعی نشده است p> 0/05 بدین ترتیب می توان گفت آموزش تنظیم هیجان به مادران کودکان مبتلا به اتیسم بر کاهش تکانش گری و رفتارهای کلیشه ای دانش آموزان پسر موثر می باشد.

اثربخشی آموزش تنظیم هیجان به مادران بر کاهش تکانش گری و رفتارهای کلیشه ای دانش آموزان اتیسم پسر مقطع ابتدایی شهرستان فلاورجان Keywords:

آموزش تنظیم هیجان , اتیسم , تکانش گری , رفتارهای کلیشه ای , مادران , دانش آموزان