بررسی ویژگی های تزیینات معماری آرامگاهی دردوره های مختلف بعد اسلام در ایران

نقوش و تزیینات در هنر معماری به عنوان یک ابزار جهت انتقال مفاهیم و برقراری ارتباطات انسانی از دیرباز جایگاهی ویژه داشته است و به طور کلی می توان گفت در تاریخ معماری ایران تزئین نقش مهمی دارد و توانسته از گذشته های دور تا به امروز پویایی و تداوم خود را همواره حفظ نماید.تزیینات نیز دارای دستخوش بوده است و نقوش تزینی گویای احساسات معمار در تزیینات بنا نیز بوده است که اوج تزیینات معماری در دوره صفویه بوده است . هدف از این تحقیق شناسایی نقاط مشترک تزیینات معماری در دوره های مختلف بعد از اسلام و تاثیر خلاقیت معمارانه در آن دوران نیز می باشد .شیوه تحقیق توصیفی تحلیلی می باشد و روش جمع آوری اطلاعات اسنادی و ابزار گرد آوری اطلاعات کتابخانه ای و روش استدلال قیاسی می باشد . در این راستا بررسی تزیینات معماری در دوره های (سلجوقی -ایلخانی – صفویه) مورد بررسی و تطبیق قرار گرفته است . این پژوهش در پی پاسخ به سوالات زیر می باشد : 1. آیا دوره های مختلف بعد از اسلام در تزئینات مکمل یکدیگر بوده اند یا هردوره تزئینات و روندخاصی را طی می نموده است 2. آیا در دوره های مختلف بعد از اسلام نقش مایه ها و تزیینات دارای تداوم بوده است یا در آن خلاقیت معمارانه نیز وجود دارد نتایج این پژوهش بسیاری از ویژگی ها در 3 دوره مشترک را مورد بررسی قرار می دهد که می توان به استفاده از آجر کاری – نقاشی نقوش گیاهی ، هندسی – خطاطی در بناها اشاره نمود که البته اوج خطاطی و خوشنویسی که نستعلیق بوده است در دوره صفوی به اوج شوکفایی خود می رسد.

Keywords:

تزیینات , معماری , آرامگاه , صدر اسلام , ایران