کیفیت زندگی و سکونت در بافت های فرسوده شهری (نمونه موردی کرمان)

امروزه شهر به مثابه یکی از عظیم ترین دستاوردهای فرهنگ و تمدن است و تا قبل از جریان انقلاب صنعتی، تغییرات جوامع شهری بسیار نامحسوس بوده و به تبع آن، کالبد شهرها نیز با دگرگونی شایان توجهی مواجه نبوده است اما در عصر جدید و به تبع افزایش جمعیت و رشد سریع شهرها، همگام با تغییرات اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و فناوری های جدید، بافت های شهری با تغییر شکل و شالوده مواجه گردیدند و نواحی مرکزی شهرها با چالش های مهمی در زمینه تخریب فیزیکی و محیطی، محرومیت اجتماعی، ناامنی، بیکاری، کمبود مسکن و مشکل ترافیک مواجه شده اند که این مشکلات کیفیت زندگی شهری را به شدت کاهش می دهد. پژوهش حاضربه لحاظ هدف،کاربردی و روش سنجش کیفیت زندگی در محدوده مورد مطالعه به لحاظ روش توصیفی–تحلیلی پیمایشی می باشد. بااستفاده از مطالعات اسنادی و کتابخانه ای، الگوهای نظری در راستای تعیین معیارهای سنجش کیفیت ذهنی وعینی زندگی و مهمترین شاخص های رضایت مندی سکونتی شهروندان از استانداردهای کیفیت زندگی دربافت فرسوده شهری و ارائه الگویی جهت ارزیابی کیفیت زندگی در نواحی شهری و متغیرهای تحقیق شناسایی شده و داده های مربوط به شاخص های کیفیت زندگی شهری از نمونه ای قضاوتی و محدوددر حدود 15 نفر از کارشناسان با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه عمیق جمع آوری گردیده وسپس برای آزمون فرضیه ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. با استفاده ازروش کوکران و فرمول حجم نمونه گیری ساده تصادفی حجم نمونه 200 پرسشنامه تعیین شد که پس از تهیه 220 پرسشنامه وحذف 20 عدد آن به دلیل ناقص بودن داده ها، 200 پرسشنامه براساس طیف پنج گزینه ای لیکرت و نرم افزارهای چون spss, Excel, Minitab شامل میانگین وزنی ساده، آزمون تی تست و آزمون همبستگی، سطح کیفیت زندگی در بافت فرسوده شهر کرمان تجزیه و تحلیل شده است.

Keywords:

کیفیت زندگی سکونت , بافت های فرسوده شهری , کرمان